Het geven ging niet zo geweldig de laatste dagen. Ik maakte me zenuwachtig over een gesprek op mijn werk. Ik had ook een aantal zaken die ik wilde uitspreken en wist niet hoe daar op gereageerd zou worden. Toch spannend.
Voor geven moet je goed in je vel zitten, merk ik. Als je blij bent is het makkelijk geven.
En als ik zelf blij ben gaat het hier in huis ook veel beter.
Het gesprek liep goed en ik ben blij, want ik heb ook meer zekerheid gekregen.
Vanmorgen fietste ik met mijn dochter mee naar de GGD omdat ze een prik nodig had. Mijn man kon haar vandaag niet brengen. Toch zielig om te zien, die prik. Hij gaat akelig diep haar arm in.
Ik had goed uitgezocht hoe we moesten fietsen en we waren snel weer terug op school. Arme lieverd, ze maakt zo'n lange dagen op school.
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
