Bijdrage van Liesl:
Pfoe vandaag had ik toch wel serieus last van geefstress! Aangezien ik nog steeds in ziekteverlof ben en ik nauwelijks iemand zie vind ik het lastig om wat te bedenken.
Eerlijk gezegd had ik er ook helemaal geen zin in, mijn stemming bevond zich ver beneden het vriespunt! De aanleiding hier voor was mijn rampzalige 'eetdag' van gisteren.
Dus toen ik hier vanochtend over aan het nadenken was kreeg ik opeens een idee! Wat als ik andere mensen met een eetstoornis eens een hart onder de riem kan steken?
Ik weet uit ervaring hoe eenzaam de strijd tegen een eetstoornis kan zijn en op hoe weinig begrip je kan rekenen van mensen uit je omgeving. Als ik die dingen mis...dan missen andere mensen met anorxia of boulimia dit vast ook!
Ik ben actief op een forum voor mensen met een eetstoornis. Op dit forum kan je een dagboekje openen waar andere leden kunnen reageren. Ik reageer meestal in dagboekjes van mensen die ik ken en die ik al even volg.
Nu besloot ik om op zoek te gaan naar 10 dagboeken die minder vaak bezocht worden door anderen waardoor deze leden dus ook minder steunende, motiverende en opbeurende berichtjes ontvangen.
Ik nam 10 dagboekjes door en liet bij alle 10 een oprecht en hopelijk erg motiverend berichtje achter! Ik hoop van harte dat ik vanavond iemand tot steun ben geweest.
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
