Al sinds ik Samurai Pizza Cats keek wil ik zo een hebben. Ja ja, met bewegend pootje. Helaas was de witte versie op (past beter in mijn huisje), maar deze is ook superkitsch!
Verder gelopen naar de Scapino outlet. 2 paar werkschoenen gekocht voor mijn vrijwilligerswerk bij Asteriks en festivals. Ik kwam er namelijk achter dat ik niets anders heb dan hakken, hakken en 1 paar festivalgympen. En had ik me daar geen stomme actie?! Superleuk rokje gepast, leuk voor bij mijn nieuwe schoenen, 3 euro. Hing ik het op terwijl ik schoenen paste. En daar hangt ie nu nog steeds. Vergeten af te rekenen. Dammit! Was echt zo mooi!
Daarna naar de andere kant van het centrum gegaan. Mezelf een kadootje gegeven, ontspanning! Het Noordelijk Film Festival vindt nu namelijk plaats in ons stadje en daar draaide om 12 uur de Noorse film Must have been love. Google maar. Youtube maar. Supermooie film! Ik liep naar buiten met een gevoel van herkenning, of zoals ik het eerder vandaag op twitter noemde, herkenbaarheid (is dat eigenlijk wel een woord?). Emoties all over. Kippenvel. Mijn eigen liefdesleven onder de loep nemend reed ik weer terug naar mijn dorpje, waar ik Sem van de BSO ophaalde. Mommy time was weer voorbij maar ik genoot er van even helemaal alleen te zijn geweest.
Geven, geven, ja ik heb gegeven. Ik heb mezelf een kippenvelmoment gegeven. Ik heb de film een 5 gegeven (vd 5) want MOOI. Ik heb 's middags nog mijn kies een kans op genezing gegeven (3 jaar geen tandartsbezoek resulteerde in een gaatje vullen, wat nu aan de pijn te voelen alsnog een wortelkanaalbehandeling wordt en 2 verstandskiezen die worden getrokken volgende maand). Ik heb geld gegeven voor een prachtige 60s tafel met stoelen. Ik heb NIET TE VERGETEN Sem een GROOT compliment gegeven voor zijn zo ontzettend goede gedrag bij het tandartsbezoek. En nu geef ik mezelf rust. Welterusten allen. Morgen weer een dag.
