Zaterdagochtend is het vaste prik, dan staan Anne en Vrouwtje op het
trainingsveld. Voor de cursus Gehoorzame Huishond van de
Dierenbescherming. Nou, daar zijn we nog niet helemaal... Mijn Huishond
had vanmorgen geen zin. Ja, wel in snuffelen, maar in luisteren naar de
commando's? Ho maar. Totdat Vrouwtje BOOS werd! Je kunt de training
alleen volgen als je lid van de Dierenbescherming bent en dan staan ze
voor een klein bedrag iedere week tot je beschikking. Toen ik Anne
kreeg, kende ze het commando Zit nog niet eens en nu wordt er keurig
langs paaltjes opgerend, door tunnels gesjeesd en appel gelopen. Mits
Mme zin heeft of Vrouwtje haar weet te motiveren. Maar goed!
Omdat
deze vrijwilligers hun zaterdag voor ons opgeven, en er echt in weer en
wind iedere keer weer staan, had ik vanmorgen koekjes voor hen
meegenomen. Na de laatste groep doen ze daar allemaal een bakkie en dan is iets lekkers erbij wel welkom.
Verder
heb ik mezelf tijd gegeven. Tijd om een aantal telefoontjes te plegen,
dingen te regelen. Heel prettig! Ik leg mezelf niet graag vast, de
kapper bel ik wel wanneer ik zie dat het nodig is. Boodschappen doe ik
wel als ik weet wat ik wil koken. Tja, dan komt het wel eens voor dat ik
niet meteen terecht kan of dat ik geen zin heb om en boodschappen te
doen en dan nog te koken. En dan wordt er weer iets makkelijks in de
oven gegooid. Valt niet bepaald onder de noemer goed voor jezelf
zorgen... Kortom: de kapper is gebeld voor eind november, de afspraak voor het omleggen van
de winterbanden is gemaakt en de boodschappen voor de aankomende week
zijn in huis gehaald. En ik weet ook al wat ik wanneer ga maken, het
wordt nog wat!
Wat ik teruggekregen heb? Een goed gesprek met een andere cursist (okay, het baasje), plus compliment,
waardevol advies over het functioneren van Miss Anne & Vrouwtje en
snoep! Wat ik weer ga doorgeven... Bij de supermarkt werd er Belgisch
snoep weggegeven wat ik heel enthousiast meegenomen en geprobeerd heb. Mierzoet! Ik zie een weggeef-opportunity. ;)
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
