Als mijn moeder over haar kindertijd praat, wordt ze meteen weer een ondeugend meisje.
Haar ogen beginnen te stralen als ze vertelt hoeveel ze buiten speelde, en welk kattenkwaad ze allemaal met haar zusjes en vriendinnetjes uithaalde. ‘Woont hier juffrouw Groen?’, riepen ze bij het belletje trekken. ‘Kom maar naar beneden, dan kan je de deur dicht doen.’ Steeds als ze het erover heeft, begint ze weer te schateren.
Mijn moeder heeft het spelen nooit echt willen opgeven. Er is veel te vroeg een eind aan haar jeugd gekomen, en ze heeft in haar leven zware verantwoordelijkheden gedragen, maar diep van binnen zit nog steeds dat kleine meisje dat graag kattenkwaad uithaalt.
En soms denkt ze: 'Weet je wat, ik doe het gewoon'.
Vaak is het ook lief kattenkwaad. Een paar jaar geleden zat ze in de trein, en zag schuin achter zich een hand over de leuning bungelen. De hand van een slapende vrouw. Daar heeft ze toen stiekem een paar dropjes in gestopt. Ze liep zich er nog dagenlang over te verkneukelen.
Tijdens het lezen van 'Join me' moest ik meteen aan mijn moeder denken. Schrijver Danny Wallace noemt de Random Acts of Kindness een 'vriendelijke variant van kattenkwaad'. Het ondeugende is voor hem een belangrijke component, dat maakt het voor hem juist aantrekkelijk. Ik kan je vertellen: mijn moeder voerde dit soort acties al uit toen Wallace nog in de luiers liep!
In mijn vader heeft ze gelukkig een partner in crime gevonden, want hij is al net zo'n 'groot kind'. Zo vertelden mijn ouders alweer een tijdje terug dat ze samen in het gras wolken hadden liggen kijken, en er allemaal grappige vormen en figuren in ontdekten. En ze hadden gehoord dat je wolken kon laten verdwijnen door ernaar te kijken. Dus hebben ze samen net zo lang naar een wolkje liggen turen totdat het helemaal verdwenen was.
En soms denkt ze: 'Weet je wat, ik doe het gewoon'.
Vaak is het ook lief kattenkwaad. Een paar jaar geleden zat ze in de trein, en zag schuin achter zich een hand over de leuning bungelen. De hand van een slapende vrouw. Daar heeft ze toen stiekem een paar dropjes in gestopt. Ze liep zich er nog dagenlang over te verkneukelen.
Tijdens het lezen van 'Join me' moest ik meteen aan mijn moeder denken. Schrijver Danny Wallace noemt de Random Acts of Kindness een 'vriendelijke variant van kattenkwaad'. Het ondeugende is voor hem een belangrijke component, dat maakt het voor hem juist aantrekkelijk. Ik kan je vertellen: mijn moeder voerde dit soort acties al uit toen Wallace nog in de luiers liep!
In mijn vader heeft ze gelukkig een partner in crime gevonden, want hij is al net zo'n 'groot kind'. Zo vertelden mijn ouders alweer een tijdje terug dat ze samen in het gras wolken hadden liggen kijken, en er allemaal grappige vormen en figuren in ontdekten. En ze hadden gehoord dat je wolken kon laten verdwijnen door ernaar te kijken. Dus hebben ze samen net zo lang naar een wolkje liggen turen totdat het helemaal verdwenen was.
Toen ik op Dag 1 van de Geefmaand bij mijn ouders op bezoek was, vroeg ik in een opwelling 'Doen jullie mee?' (Je moet het bij mijn ouders alleen geen 'Geefmaand' noemen, maar 'Gekke Dingen Doen' , dan pas beginnen de oogjes te stralen. Ze wilden meteen mensen spinnen en dode muizen op gaan sturen, maar ik legde uit dat de enige regel was dat het wel aardige dingen moesten zijn. Ook daarvan wisten ze er gelukkig een heleboel te verzinnen.) Ze zeiden dat ze er nog even over moesten nadenken. Ze wilden waarschijnlijk wel meedoen, maar niet elke dag.
Vandaag peilde ik voorzichtig of ze de afgelopen week nog Gekke Dingen gedaan hadden.
' Jazeker', zei mijn moeder. ' Ik heb twee grappige Mickey Mouse-tasjes gekocht en weggegeven aan twee kinderen. En je vader heeft bij de buurman stiekem drie blikjes hondenvoer voor de deur gezet. De buurman heeft namelijk een grote hond en een kleine. Dus dachten we: 2 blikken voor de grote en 1 blik voor de kleine.' .
' Jazeker', zei mijn moeder. ' Ik heb twee grappige Mickey Mouse-tasjes gekocht en weggegeven aan twee kinderen. En je vader heeft bij de buurman stiekem drie blikjes hondenvoer voor de deur gezet. De buurman heeft namelijk een grote hond en een kleine. Dus dachten we: 2 blikken voor de grote en 1 blik voor de kleine.' .
Ik voel me vandaag een heel eind opgeknapt, want dit is echt het allermooiste geschenk wat je mij kunt geven. (nee dank je, niet het hondenvoer..)
Nu alleen nog mijn eigen gift van vandaag...
Ik ga 'Join Me' van Danny Wallace weggeven!
Wil je het graag hebben, laat het hieronder even weten. Bij meerdere belangstellenden ga ik het verloten. Ik moet erbij zeggen: het is wel in het Engels, maar erg grappig en toegankelijk geschreven.
Lang Leve het Lieve Kattenkwaad!
Ik ga 'Join Me' van Danny Wallace weggeven!
Wil je het graag hebben, laat het hieronder even weten. Bij meerdere belangstellenden ga ik het verloten. Ik moet erbij zeggen: het is wel in het Engels, maar erg grappig en toegankelijk geschreven.
Lang Leve het Lieve Kattenkwaad!
