Na de eerste dagen mijn week-geef-plan te hebben uitgevoerd vielen me een paar dingen op.
De geef acties heb ik gericht op vrienden en collega’s. Niet op vreemden. Dit komt natuurlijk voort uit mijn wens alles onder controle te willen hebben. En spontane geef momenten aan vreemden kun je nu eenmaal niet plannen. Maar naast mijn geplande acties heb ik ook spontane acties ondernomen. Dit gaat niet helemaal goed. Op zaterdag liep ik met mijn zus door Voorburg in de Herenstraat. Ik liep haar trots te vertellen dat ik aan de geef-maand mee doe. Worden we aangesproken door een scouting meisje die ons vraagt om een lootje te kopen. We zeggen beleefd, nee dank je wel en ik vervolg mijn verhaal. Tot 10 x toe worden we aangesproken door scouting mensjes die lootjes in de verkoop hebben. En 10 x wimpelen we ze af. Ik lijk Petrus wel, maar die verloochende Jezus maar 3 x. Het is een automatisme van me om op straat niet te gaan praten met verkopers. Ik heb gelukkig nog een paar weken om hierin verandering te brengen.
Ook merk ik dat ik toch aan schaarste denken doe. Aan mijn schutting heb ik twee Little Free Library’s hangen. Hierin heb ik boeken gezet en voorbijgangers kunnen de boeken ruilen of meenemen. Ik heb in mijn voorraadkast 5 stapels met boeken staan voor het geval er alleen maar boeken meegenomen worden uit de LFL. Dan kan ik de voorraad aanvullen. Maar die bibliotheekjes hangen er al een half jaar en het is helemaal niet nodig om bij te vullen. Er komen steeds nieuwe boeken bij. Ik ga daarom de stapels boeken naar de kringloop brengen. Want niemand heeft er wat aan als ze in de voorraadkast blijven liggen.
Ik moet zeggen dat ik niet verwacht had dat ik mezelf tegen zou komen bij de geef maand. Ik dacht dat ik erg vrijgevig was maar al na drie dagen merk ik dat dit wel meevalt.
