Een bijdrage van Firma Fluitekruid
Ik merk dat ik anders begin te kijken naar de mensen om me heen.
'Ze zijn belangrijker dan jij, en weet je waarom?,' zei een boeddhist ooit tegen me. 'Omdat ze met meer zijn.'
Een waarheid als een koe, maar toch beleef ik het nooit zo. Net als iedereen vind ik mijn eigen leed, voorkeur, afkeer, mening, gevoel, etc. altijd net iets urgenter. Dat is nog steeds zo.
Maar tijdens de Geefmaand bezie ik 'de anderen' wel met meer nieuwsgierigheid.
Buspassagiers zijn ineens geen vage figuranten meer, maar potentiële kandidaten voor een geef-actie. Dus probeer ik te peilen in wat voor soort stemming ze zijn, vraag me af of ze het een beetje naar hun zin hebben, en wat ik eventueel voor ze zou kunnen doen.
Ik dacht dat ze mijn priemende blikken misschien zouden opmerken, maar tot nu toe valt dat mee. Blijkbaar doe ik het terloops genoeg en staar ik ze niet zo indringend aan dat ze er bang van worden. Gelukkig maar. anders mag ik straks de bus niet meer in.
Een verslag van dag 5 en 6 vind je hier.
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
