Ik doe mee aan de “Geefmaand November” van de Verdubbeldame.
We gaan de laatste week in en er vallen een paar dingen op.
Ik geef altijd al behoorlijk veel: ik hou deuren open, laat mensen voor gaan bij de kassa, laat mensen oversteken, groet vriendelijk enz. Dit zijn dingen waar ik niet bij nadenk, maar die automatisch gaan. Nu ik er bewust bij stil sta, leveren deze dingen meer op. Het lijkt of men mijn vriendelijke gebaren beter ontvangt.
Geven is soms eng, vooral als je iets geeft aan onbekenden. Geven levert soms ook verschrikte reacties op, bv bij een compliment. De ontvanger weet vaak niet hoe te reageren. Ik herken dat ook als ik zelf een comliment krijg. Op ” wat heb je een leuke jurk aan” volgt door mij “ach, was gewoon in de uitverkoop”. Of “wat heb je dat mooi gemaakt” en dan zeg ik “ach, het is helemaal niet moeilijk”.
Als je onbekenden groet, kijken ze vaak verschrikt of verbaasd, slechts een enkeling groet terug. Als je aanbiedt om iets voor een ander te doen, hoor je vaak dat het niet nodig is, en dat men het zelf wel kan.
Op het weblog zie ik de meest geweldige geefacties voorbij komen en ik vind de mijne dan maar magertjes, terwijl de andere deelnemers mijn acties juist geweldig vinden…
Ik geef altijd al behoorlijk veel: ik hou deuren open, laat mensen voor gaan bij de kassa, laat mensen oversteken, groet vriendelijk enz. Dit zijn dingen waar ik niet bij nadenk, maar die automatisch gaan. Nu ik er bewust bij stil sta, leveren deze dingen meer op. Het lijkt of men mijn vriendelijke gebaren beter ontvangt.
Geven is soms eng, vooral als je iets geeft aan onbekenden. Geven levert soms ook verschrikte reacties op, bv bij een compliment. De ontvanger weet vaak niet hoe te reageren. Ik herken dat ook als ik zelf een comliment krijg. Op ” wat heb je een leuke jurk aan” volgt door mij “ach, was gewoon in de uitverkoop”. Of “wat heb je dat mooi gemaakt” en dan zeg ik “ach, het is helemaal niet moeilijk”.
Als je onbekenden groet, kijken ze vaak verschrikt of verbaasd, slechts een enkeling groet terug. Als je aanbiedt om iets voor een ander te doen, hoor je vaak dat het niet nodig is, en dat men het zelf wel kan.
Op het weblog zie ik de meest geweldige geefacties voorbij komen en ik vind de mijne dan maar magertjes, terwijl de andere deelnemers mijn acties juist geweldig vinden…
Waarom vinden we wat een ander doet vaak beter dan wat we zelf doen…?
