Ik ben lid van initiatiefgroep Iewan die een ecowijk bij Nijmegen uit de grond aan het stampen is. Af en toe moet ik naar Nijmegen afreizen voor vergaderingen. Zo ook gisteren. 'Down Under' Mirjam, zonder wie de Geefmaand nooit had plaatsgevonden, had voorgesteld om elkaar voor een koffie te treffen als ik weer eens in de buurt zou zijn. Ook Cecile en Anita, deelnemers aan de Geefmaand, leek het leuk om de gezichten achter de emails en blogstukjes te leren kennen. Al snel wat een afspraak met z'n viertjes gemaakt.
In de trein nam ik me een stapel Spits en de Metro onder handen. Die gratis krantjes hebben tegenwoordig een venstertje om een boodschap voor een volgende lezer achter te laten. Dat vráágt natuurlijk om een vriendelijke wens of compliment.
Bij de trap van station Nijmegen stonden Cecile en Anita mij op te wachten met het boek '29 Geschenken' pontificaal in hun armen. Ik stond doodleuk bij een andere trap te wachten, maar zag gelukkig vanuit de verte een bekende lichtblauwe kaft. De dames namen me mee naar een door verstandelijk gehandicapten gerund lunchcafé, waar Mirjam al op ons zat te wachten. We bestelden allerlei lekkers en wisselden onze Geefmaand-ervaringen uit.
Van tevoren hadden Mirjam en ik gegrapt dat het vast een bitch fight zou worden, omdat iedereen elkaar natuurlijk zou willen trakteren. Maar nee hoor, we gedroegen ons keurig en namen ieder onze eigen geef- en ontvangstrol in. Mirjam had voor mij een goodiebag bij zich: een tas uit Australië gevuld met een paar leuke verrassingen (terwijl ik dit typ nip ik van de Heart Warming thee). Cecile trok haar portemonnee om de complete rekening te betalen. Ikzelf had voor Mirjam een boek meegenomen waarvan ik wist dat ze het graag wilde lezen (kan ook niet anders met die voetjes op de cover). Voor de andere dames, die actief zijn bij Transition Town, had ik mosterd en ketchup, gemaakt van 'kromkommers' en andere geredde misvormde groente. Anita tenslotte liep met me mee om me de weg naar mijn volgende afspraak te wijzen.
En omdat Mirjam elke dag een foto van Down Under neemt, eindigde de middag natuurlijk met een foto van onze voetjes:
