Zaterdag
Hoera en hoezee, mijn vader was jarig! We vierden het in Deventer. Ik had het op me genomen om namens kinderen en aanhang een cadeau te verzinnen. Vier kleine reli-cadeautjes, met daaraan geplakt een papierstrook met een stukje zin, gaven stuk voor stuk een hint: in april gaan we met z'n vijven naar de musical/rockopera Jesus Christ Super Star in Zwolle.
Zondag
Tevergeefs zoekend naar een onderdeel voor mijn sinterklaassurprise liep ik de Blokker uit. Ik liep straal voorbij een bibberige dakloze met een ingevallen snoet, die hoopvol een klembordje met een magazine omhoog hield.
Na tien stappen bedacht ik me. Ik griste een briefje van vijf uit mijn portemonnee, liep terug en drukte de dakloze het geld in de hand, in ruil voor een krantje.
"Alstublieft!"
"Vriendelijk bedankt mevrouw!"
Ik liep richting mijn fiets, en zag toen pas dat ik het gratis uitgaansmagazine voor Rotterdam had gekocht. Terug naar de verkoper. Ik gaf hem mopperend het blad terug, maar liet hem het geld houden.
Op weg naar huis voerde ik innerlijke gesprekken met mezelf:
"Je hebt je lekker beet laten nemen, zo stimuleer je dus oplichterij."
"Na ja ach, hij zal het geld hard nodig gehad hebben, anders deed 'ie dit niet. En het is zo koud en guur. Bovendien had ik ook meteen kunnen zien dat het niet om de Straatkrant ging, hij hield z'n klembord nota bene onder mijn neus."
"Die ingevallen kop, hij gaat het geld natuurlijk meteen verspuiten of verdrinken."
"Wat dan nog. Lekker onvoorwaardelijk geven als ik eigenlijk wil dat hij er onbespoten spruitjes van gaan kopen."
"Ik heb hem misschien met een rotgevoel achtergelaten omdat ik het krantje niet zo vriendelijk teruggaf. Had ik maar de tijd genomen om met hem te praten, of om en warme prak of kop koffie voor hem te kopen."
Toen ik rond vijf uur thuiskwam realiseerde ik me met een schok dat ik een buurvrouw, toen ik me zaterdag tussen het verjaardagsgewoel bevond, per sms beloofd had dat ik haar katten zondagochtend(!) zou voeren. Hoe kon ik dat in hemelsnaam vergeten zijn? Ik rende snel naar haar huis om de katten hun verlate ontbijt te serveren en ze wat extra dikke knuffels en aaien te geven.
Na twee van die waardeloze geefacties vond ik het een goed moment om een bedrag over te maken voor hulp aan de slachtoffers op de Filipijnen (dat je vroeger toch met dubbel p schreef?).
