Dag 19 was een vreemde dag.
Om 8 uur stond er een monteur op de stoep voor het onderhoud van de ketel. Deze afspraak stond bij mij in de agenda om 13 uur. Ik werk op dinsdag ochtend en zou dus nooit een afspraak maken om 8 uur. Bovendien stond ik op het punt om met een van de kinderen naar het ziekenhuis te gaan dus het kwam echt niet uit. De monteur had de afspraak verkeerd doorgekregen van het kantoor. Ik zei dat ik best begreep dat er om 13 uur al iemand anders ingepland stond en dat ik wel een nieuwe afspraak wilde. Hij zou proberen een monteur te regelen voor de middag en anders mijn antwoordapparaat inspreken.
In het ziekenhuis trof ik vader van zoon. Zes jaar gekeden gingen wij uit elkaar maar belangrijke dingen proberen we wel samen te doen, zo ook dit doktersbezoek met zoon. Dit klinkt gemakkelijker dan het is. Ik informeerde belangstellend naar ex-schoonfamilie (die mij heeft laten vallen) en deed mijn best om een gesprek te voeren.
Weer thuisgekomen belde ik wat mensen om te vertellen hoe het in het ziekenhuis was en tekende ik een petitie om de 8-jarige Dennis in Nederland te laten blijven.
Om half 12 bracht ik zoon, die op krukken loopt, naar school en om 17 uur haalde ik hem weer op. Hij had een mentorgesprek gehad; het gaat niet zo goed op school en hoewel het zijn eigen schuld is, viel het gesprek toch tegen. Ik heb geluisterd en gestroost hoewel ik van binnen woest was.
'S Avonds kwam de jongerencoach voor zoon met PDD-NOS en wederom gaf ik tijd, aandacht en energie en er kwam een mevrouw haarstylingproducten halen die ik weggaf via de weggeefhoek op facebook.
Oh ja, om 13 uur kwam er een monteur voor de ketel. Ik gaf hem koffie :)