Bijdrage van: Etje Verhagen
De afgelopen week ben ik er nauwelijks aan toegekomen om op dit blog te schrijven. De tijd vliegt voorbij en ik heb op dit moment veel afspraken met deadlines, dus uitstellen is er vaak niet bij.
Gelukkig gaat het geven ondertussen wel gewoon door en ik geniet er van. Dinsdag was ik in Amersfoort op het station, kocht een bos bloemen en gaf die aan een willekeurige moe uitziende Indiase mevrouw die treurig met een paar kinderen ergens op zat te wachten. Ik gaf de bloemen, draaide me om en liep weg, weet dus niet wat haar reactie was. Aan de ene kant jammer, maar anderzijds voelde dit het best: het gaat er niet om van wie ze iets krijgt maar dat ze zomaar een bloemetje aangereikt krijgt.
Daarna benaderde een meisje me met de vraag of ik wilde bijdragen aan Unicef. Dat doen we al via de giro en haar reactie daarop was zo lief, spontaan en enthousiast, daar werd ik helemaal blij van. Nog een paar minuten rondhangen op het station in afwachting van een afspraak en zie, bij de drogist hadden ze snoepjes in een Jij bent een topper verpakking. Snel gekocht en aan het meisje gegeven, ze wist niet hoe ze het had. En ik genoot!
Verder natuurlijk geld gegeven voor de 555 actie voor de Filippijnen, druppel op een grote gloeiende plaat, maar beter dan niks.
Een vriendin bij wie verbouwd wordt en die slecht tegen herrie kan is al een paar weken bijna dagelijks bij ons. We geven haar een rustige plek, een maaltijd, aandacht, onze hond om mee te wandelen ( soms winwin als wij het heel druk hebben:) en het gevoel welkom te zijn, ook als ze zich niet goed voelt. Dat maakt me dankbaar, dat we de ruimte hebben letterlijk en figuurlijk om dit voor haar te doen.
Vandaag radio interview over palliatieve zorg gegeven: kennis en ervaring gedeeld, fijn om te doen, er zijn nog veel te veel misverstanden, zeker ook nav de ellende in Tuitjenhorn.
Vanmiddag de tuinman extra bakje koffie geschonken, hij had het koud en was heel hard aan het werk. Gecomplimenteerd met wat hij allemaal al had gedaan.
Betrokkenheid getoond en meeleven bij buren waarvan de man van een trap viel en ineens naar het ziekenhuis moest, maar dat is toch heel gewoon?
En hele lieve en goede collega een lange mail geschreven over haar kwaliteiten, ze twijfelt veel te veel aan haar kunnen, me meer geuit dan anders: ik zou je niet willen missen!
Morgen ga ik naar mijn zeer gewaardeerde supervisor in Amsterdam. Ik betaal hem voor de gesprekken maar heb besloten morgen voor hem een mooi boek of boeket bloemen mee te nemen. Zomaar, omdat hij er zo voor me is, me zoveel vertrouwen geeft en me zoveel heeft geleerd.
Al met al is de weggeefmaand voor mij tot nu toe een succes wat betreft bewustwording en beslissingen om te geven. Waarom is het eigenlijk alleen in november weggeefmaand? zullen we van 2014 een weggeefjaar maken? ik doe mee!