Gisteren kreeg ik maar liefst 2 kaartjes op mijn deurmat. Een van een vriendin in Utrecht met een leuke foto erbij en een van een oud collega. Lief toch. Een met een uitnodiging om weer eens gezellig af te spreken en dat gaan we zeker doen. Meestal ga ik in de kerstvakantie en ik hoop dat het niet gaat sneeuwen dan.
Zondag raakte ik in een spontaan gesprek met een vrouw toen ik naar de supermarkt liep. Ik vroeg hoe het met haar tweeling ging. Vroeger zag ik haar vaak lopen met twee kleine kindjes. Ze vertelde dat die nu al 7 jaar waren en nog vanalles er omheen. Toch leuk, zo'n spontaan gesprek.
Ik ken wel veel mensen hier in de straat en het lijkt me nog wel leuk om een soort borrel, open huis, te houden. Maar ik durf nog niet. Ik denk dan dat mensen het vaak te druk hebben of toch niet komen.
Ik ga er nog eens over nadenken. Hebben jullie tips ? Misschien moet ik het ook in een bepaalde vorm gieten zoals een nieuwjaarsborrel of zo.
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
