Bijdrage van: Firma Fluitekruid
Net kwam ik een prachtig citaat wat wel heel mooi past bij de Geefmaand, of liever gezegd ons Geefleven... :-) Wilde het even met jullie delen.
'Het gaat in het leven om relaties. Geld verbreekt relaties, omdat je geen verplichtingen hebt zolang je alles betaalt. Wanneer mensen je iets gaan geven, wil je vanzelf ook iets terug geven en is er wél een relatie. Je hebt een soort schuld, maar het is eigenlijk dankbaarheid, en daarom wil je iets terug doen.
Laten we ons leven terugwinnen op het geldsysteem. Dat doen we door zoveel mogelijk fijne dingen te doen waarbij geld geen rol speelt, maar andere mensen wel. Hoe minder je afhankelijk bent van geld voor je geluk en hoe meer je investeert in relaties, hoe beter je bestand bent tegen de komende veranderingen'
Charles Eisenstein
(auteur van 'Sacred Economics')
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
woensdag 18 december 2013
maandag 16 december 2013
Geven & Ontvangen by Mirjam Down Under
Tja, helemaal onvoorwaardelijk geven is dit natuurlijk niet. Maar... Het is wel heel leuk om te doen. De voorpret was super, het alles bij elkaar sprokkelen om met zoveel mogelijk leuke dingen binnen het afgesproken budget te blijven (niet gelukt overigens, maar ach). Omdat Conny nu niet zo lekker in haar velletje zit, vond ik het leuk om wat extra's te doen. En om een geintje uit te halen; het eerste pakje was namelijk niet voor Conny, maar voor de vrijwilligers in het asiel waar ze tot voor kort zelf ook vrijwilligerswerk deed. :) Verder kan ik helaas niets verklappen, we houden jullie wel op de hoogte. Groetjes!
zondag 15 december 2013
Terugblik op de Geefmaand
Bijdrage van: Welmoed Verhagen
Onderstaande heb ik vlak na de Geefmaand al geschreven. Het bericht was nog niet af en stond dus nog als concept klaar. Bij deze de publicatie ervan :-)
---
Nu ik nog eens terugdenk aan de geefmaand komen er nog wat geefacties naarboven waarover ik eerder vergeten was te bloggen. Ik noem ze graag alsnog, als reminder voor mezelf voor als ik deze blogs over een tijd nog eens teruglees en ter inspiratie van anderen:
AH zegeltjes inplakken voor mijn moeder. Ze legt die lange slierten zegeltjes altijd op het aanrecht of in de keukenla en dat wordt dan een beetje een rommeltje. Kleine moeite om ze even voor haar in te plakken. Een stuk of 3 - 4 keer heb ik een flinke hoeveelheid zegeltjes ingeplakt. Een aantal dagen geleden vond ik trouwens ook ineens een vol boekje met zegeltjes in mijn tas. Los van mijn inplak-actie. Mijn moeder had 'geen idee' waar die vandaan kwam. Jaja ;-) Dankjewel mam!
Op weg terug van een werkafspraak in Amsterdam naar het station liep ik langs een lange rij fietsen. Van eentje was het achterlicht nog aan. Ik wilde 'm uitzetten, zodat het batterijtje 's avonds niet leeg zou zijn. Ik kon echter nergens een knopje vinden. Mislukte actie dus :-( Wellicht een lampje zoals mijn vriend dat ook heeft: die blijft nog even aan en gaat daarna vanzelf uit. Ik hoop het maar.
- Mijn vriend en zijn kids gek op Nutella en je kan tegenwoordig via Facebook stickers bestellen met daarop iemands naam. Thuis kan je die dan op de pot Nutella plakken. Ik had dus van die stickers besteld, zonder dat zij daarvan wisten. Voordat ik een tijdje naar mijn ouders ging, heb ik nog snel de sticker met de naam van mijn vriend op een nieuwe pot Nutella in de ontbijtla geplakt. Die zouden ze vanzelf wel tegenkomen bij het ontbijten :-)
En nu, op 15 december, schrijf ik er nog een stukje bij:
Gegeven: niet heel erg veel. Zelf veel aan mijn hoofd en dus wat minder focus op anderen... Wel een stel de weg gewezen die een bepaald hotel zochten en compleet verkeerd waren gelopen... Ook kan ik er regelmatig zijn voor een facebook-vriendin die geen makkelijke tijd heeft. Bij mijn ouders thuis soms even de was doen, keuken aan kant maken, vaatwasser uit-en-inruimen etc of koffie voor ze zetten. Dingetjes die ik eerder misschien minder snel zou doen, lijken nu haast een gewoonte te worden: hoeveel moeite is het nou om voor hen ook een kopje koffie te zetten, ook al doet het apparaat er lang over? Het bedankje en de glimlach van dankbaarheid zijn toch onbetaalbaar? :-)
Gister hoorde ik dat de vader van een vriendin onverwachts en veel te jong is overleden. De komende dagen kijken hoe ik haar kan steunen en donderdag naar de begrafenis als ze dat fijn vindt.
De vriend waarover ik hierboven schrijf, is inmiddels mijn ex-vriend. We woonden nog maar net samen. Ik ben boos en verdrietig... "Gelukkig" had ik mijn appartementje in Amersfoort nog, daar ben ik nu aan het opruimen en schoonmaken zodat de spullen die al in Rijswijk stonden hier weer een plekje kunnen krijgen. Vooral op dit moment dus even "geven aan mezelf" en proberen er hier weer een fijn (t)huisje van te maken.
Op 10 december was er een schrijfmarathon van Amnesty International: 24 uur lang brieven schrijven aan regeringen en Openbaar Aanklagers. In Zwolle was een actie van 12 uur opgezet. Ik ben 's avonds aangehaakt en heb ruim 2 uur zitten schrijven. In totaal zijn er 200 brieven geschreven in Zwolle!
Verder een kleine bijdrage geleverd aan een actie van de Verdubbeldame: een 9-jarig jongetje met autisme zamelt boeken in voor kinderen die van de voedselbank afhankelijk zijn. Ik heb een kinderboekenschrijver via Twitter gevraagd of hij een aantal boeken wil doneren. Hij reageerde enthousiast, maar had de boeken ergens ver weg in een doos zitten. Ik hoop dat het uiteindelijk gelukt is ze op tijd te vinden en inderdaad te doneren! Ook heb ik de actie wat meer bekendheid gegeven door een bericht erover via Facebook te delen.
En wat ik ontvangen heb? Vooral veel steun en liefde van de mensen om me heen. Heel erg fijn om te merken! En heel concreet heb ik van een goede vriend (nog voor mijn verjaardag vorig jaar december) een nieuwe accu voor mijn laptop gekregen. Hij heeft 'm er ook nog zelf ingezet. Mijn laptop kan ineens weer uren zonder stroom en werkt ook nog eens veel sneller, yeeeeey! :-) Hij heeft ook nog geholpen alle opties voor internet/tv in mijn huisje op een rij te zetten zodat ik een goede keus kon maken. Inmiddels aangevraagd, dus over 3 - 6 weken (pfff waarom moet dat zo lang duren?!) heb ik weer internet en tv hier.
Met de freelancers van Zinweb hebben we een heel gezellige kerstborrel en -diner gehad in Amsterdam. Het was zo gezellig dat ik de tijd compleet vergat en bijna de laatste trein miste. Lang geleden dat dat (bijna) gebeurd is! :-) Als bedankje kregen we van de directeur een heel lief mooi klein boekje: De verschrompeling van de olifant" van Toon Tellegen, met voorin een persoonlijk tekstje. Helemaal fijn :-)
Van mijn moeder ook nog een hele mooie adventskalender en bijenwaskaarsjes gekregen: je kan 'm rondvouwen en dan in het midden een kaarsje zetten, waardoor de raampjes mooi verlicht worden. Kwam ze 's nachts naast mijn bed leggen: "je hebt je schoen gezet vannacht ;-)". Dat het al na 5 december was en ik helemaal geen schoen gezet had, maakte mijn moeder niks uit: die vindt altijd wel een manier om lieve dingen te doen:-)
Onderstaande heb ik vlak na de Geefmaand al geschreven. Het bericht was nog niet af en stond dus nog als concept klaar. Bij deze de publicatie ervan :-)
---
Nu ik nog eens terugdenk aan de geefmaand komen er nog wat geefacties naarboven waarover ik eerder vergeten was te bloggen. Ik noem ze graag alsnog, als reminder voor mezelf voor als ik deze blogs over een tijd nog eens teruglees en ter inspiratie van anderen:
AH zegeltjes inplakken voor mijn moeder. Ze legt die lange slierten zegeltjes altijd op het aanrecht of in de keukenla en dat wordt dan een beetje een rommeltje. Kleine moeite om ze even voor haar in te plakken. Een stuk of 3 - 4 keer heb ik een flinke hoeveelheid zegeltjes ingeplakt. Een aantal dagen geleden vond ik trouwens ook ineens een vol boekje met zegeltjes in mijn tas. Los van mijn inplak-actie. Mijn moeder had 'geen idee' waar die vandaan kwam. Jaja ;-) Dankjewel mam!
Op weg terug van een werkafspraak in Amsterdam naar het station liep ik langs een lange rij fietsen. Van eentje was het achterlicht nog aan. Ik wilde 'm uitzetten, zodat het batterijtje 's avonds niet leeg zou zijn. Ik kon echter nergens een knopje vinden. Mislukte actie dus :-( Wellicht een lampje zoals mijn vriend dat ook heeft: die blijft nog even aan en gaat daarna vanzelf uit. Ik hoop het maar.
- Mijn vriend en zijn kids gek op Nutella en je kan tegenwoordig via Facebook stickers bestellen met daarop iemands naam. Thuis kan je die dan op de pot Nutella plakken. Ik had dus van die stickers besteld, zonder dat zij daarvan wisten. Voordat ik een tijdje naar mijn ouders ging, heb ik nog snel de sticker met de naam van mijn vriend op een nieuwe pot Nutella in de ontbijtla geplakt. Die zouden ze vanzelf wel tegenkomen bij het ontbijten :-)
En inderdaad. Zoonlief had het als eerste door en zei:
"papa, wil je Nutella?"
"Jaha, even rustig aan, ik neem eerst wat anders"
"Neem nou Nutella!"
Totdat hij het uiteindelijk ook zag: zijn naam op de pot Nutella. Hij was in de veronderstelling dat net als met de cola-flesjes ze gewoon willekeurige namen hadden gedrukt en dat het nu wel heel toevallig was dat zij net een pot uit het rek hadden gepakt met zijn naam erop. Ook nog eens een naam die maar heeeeeel zelden voorkomt. Wat een toeval! Hij zag wel dat er een sticker op de pot geplakt zat, maar het kwartje viel niet. Hij verbaasde zich er nog over dat dat toch wel een kostbare aangelegenheid was voor Nutella om al die potten te maken met verschillende namen. Heerlijk om iemand zo te kunnen verrassen. "Die actie met die naamsticker: onbetaalbaar" smste hij me later. Actie geslaagd :-)
Via Twitter zag ik dat er een leuke B&B op Texel en de eigenaars schrijven op verzoek namen in het strandzand. Ze maken daar dan een foto van en sturen je die via Twitter toe. Ik heb een verzoekje ingediend om de naam van mijn vriend in het zand te schrijven en binnen enkele dagen was het geregeld:
Wederom was vriendlief stomverbaasd: hoe had ik dat nou voor elkaar gekregen? :-) Ook zei hij: "het is niet eerder iemand gelukt me 2x in zo'n korte tijd compleet te verrassen :-)"
Verder heb ik via Facebook een foto gedeeld van Henry de Vries, een man die ik niet ken, maar die wordt vermist. Alle kleine beetjes helpen hoop ik... Update 15 december 2013: nog altijd niet gevonden, dus als anderen dit lezen: ook graag de foto en info delen!
Ontvangen:
- Gezellig bijpraten met een goede vriend, en hij betaalde de koffie
- Gezellig bijpraten met een vriendin, met een mogelijke samenwerking in het vooruitzicht (win-win). Zij betaalde de koffie en taart. Ik hielp haar aan het contact met iemand anders die met zingeving en kunst bezig was (zie mijn blog over dag 28 t/m 30). Dat aan elkaar linken is inmiddels gelukt: ze gaan binnenkort kennis maken.
- Het volle AH-zegeltjes boekje dat ik van mijn moeder kreeg
- Lieve berichtjes via facebook en sms
- Deze inspirerende link die Marije via Facebook deelde, met allerlei grote en kleine 'random acts of kindness
En nu, op 15 december, schrijf ik er nog een stukje bij:
Gegeven: niet heel erg veel. Zelf veel aan mijn hoofd en dus wat minder focus op anderen... Wel een stel de weg gewezen die een bepaald hotel zochten en compleet verkeerd waren gelopen... Ook kan ik er regelmatig zijn voor een facebook-vriendin die geen makkelijke tijd heeft. Bij mijn ouders thuis soms even de was doen, keuken aan kant maken, vaatwasser uit-en-inruimen etc of koffie voor ze zetten. Dingetjes die ik eerder misschien minder snel zou doen, lijken nu haast een gewoonte te worden: hoeveel moeite is het nou om voor hen ook een kopje koffie te zetten, ook al doet het apparaat er lang over? Het bedankje en de glimlach van dankbaarheid zijn toch onbetaalbaar? :-)
Gister hoorde ik dat de vader van een vriendin onverwachts en veel te jong is overleden. De komende dagen kijken hoe ik haar kan steunen en donderdag naar de begrafenis als ze dat fijn vindt.
De vriend waarover ik hierboven schrijf, is inmiddels mijn ex-vriend. We woonden nog maar net samen. Ik ben boos en verdrietig... "Gelukkig" had ik mijn appartementje in Amersfoort nog, daar ben ik nu aan het opruimen en schoonmaken zodat de spullen die al in Rijswijk stonden hier weer een plekje kunnen krijgen. Vooral op dit moment dus even "geven aan mezelf" en proberen er hier weer een fijn (t)huisje van te maken.
Op 10 december was er een schrijfmarathon van Amnesty International: 24 uur lang brieven schrijven aan regeringen en Openbaar Aanklagers. In Zwolle was een actie van 12 uur opgezet. Ik ben 's avonds aangehaakt en heb ruim 2 uur zitten schrijven. In totaal zijn er 200 brieven geschreven in Zwolle!
Verder een kleine bijdrage geleverd aan een actie van de Verdubbeldame: een 9-jarig jongetje met autisme zamelt boeken in voor kinderen die van de voedselbank afhankelijk zijn. Ik heb een kinderboekenschrijver via Twitter gevraagd of hij een aantal boeken wil doneren. Hij reageerde enthousiast, maar had de boeken ergens ver weg in een doos zitten. Ik hoop dat het uiteindelijk gelukt is ze op tijd te vinden en inderdaad te doneren! Ook heb ik de actie wat meer bekendheid gegeven door een bericht erover via Facebook te delen.
En wat ik ontvangen heb? Vooral veel steun en liefde van de mensen om me heen. Heel erg fijn om te merken! En heel concreet heb ik van een goede vriend (nog voor mijn verjaardag vorig jaar december) een nieuwe accu voor mijn laptop gekregen. Hij heeft 'm er ook nog zelf ingezet. Mijn laptop kan ineens weer uren zonder stroom en werkt ook nog eens veel sneller, yeeeeey! :-) Hij heeft ook nog geholpen alle opties voor internet/tv in mijn huisje op een rij te zetten zodat ik een goede keus kon maken. Inmiddels aangevraagd, dus over 3 - 6 weken (pfff waarom moet dat zo lang duren?!) heb ik weer internet en tv hier.
Met de freelancers van Zinweb hebben we een heel gezellige kerstborrel en -diner gehad in Amsterdam. Het was zo gezellig dat ik de tijd compleet vergat en bijna de laatste trein miste. Lang geleden dat dat (bijna) gebeurd is! :-) Als bedankje kregen we van de directeur een heel lief mooi klein boekje: De verschrompeling van de olifant" van Toon Tellegen, met voorin een persoonlijk tekstje. Helemaal fijn :-)
Van mijn moeder ook nog een hele mooie adventskalender en bijenwaskaarsjes gekregen: je kan 'm rondvouwen en dan in het midden een kaarsje zetten, waardoor de raampjes mooi verlicht worden. Kwam ze 's nachts naast mijn bed leggen: "je hebt je schoen gezet vannacht ;-)". Dat het al na 5 december was en ik helemaal geen schoen gezet had, maakte mijn moeder niks uit: die vindt altijd wel een manier om lieve dingen te doen:-)
gewoon grappig
Gisteren stond ik in de plaatselijke super aan de kassa te wachten met mijn mandje bijna vol.
Na mij kwam er een jongeman met drie kleine spulletjes....ik liet hem voorgaan ....daarna een mevrouw
met één gekocht artikel ....ook haar liet ik voorgaan en toevallig kwam er daarna weer iemand met twee
pakjes dus ook haar liet ik weer voorgaan tot groot jolijt van de kassierster die zei : 'weet je je kan hier
ook gewoon nog een uurtje blijven staan tot de winkel sluit hé ;)' want na die vorige mevrouw stond er
weer iemand met maar één pakje ....die liet ik ook maar voorgaan maar daarna durfde ik gewoon niet
meer om te kijken ....ik stond er vandaag misschien nog ;)
Het blijft leuk mensen zomaar even iets geven ook al kost het je een beetje tijd....er werd heel wat
afgelachen daar aan die kassa en ook aan de andere kassa's die het allemaal hadden kunnen volgen.
Daarom vond ik dit leuk om nog even te delen ook al is het geen geefmaand meer.
liefs
Na mij kwam er een jongeman met drie kleine spulletjes....ik liet hem voorgaan ....daarna een mevrouw
met één gekocht artikel ....ook haar liet ik voorgaan en toevallig kwam er daarna weer iemand met twee
pakjes dus ook haar liet ik weer voorgaan tot groot jolijt van de kassierster die zei : 'weet je je kan hier
ook gewoon nog een uurtje blijven staan tot de winkel sluit hé ;)' want na die vorige mevrouw stond er
weer iemand met maar één pakje ....die liet ik ook maar voorgaan maar daarna durfde ik gewoon niet
meer om te kijken ....ik stond er vandaag misschien nog ;)
Het blijft leuk mensen zomaar even iets geven ook al kost het je een beetje tijd....er werd heel wat
afgelachen daar aan die kassa en ook aan de andere kassa's die het allemaal hadden kunnen volgen.
Daarom vond ik dit leuk om nog even te delen ook al is het geen geefmaand meer.
liefs
woensdag 11 december 2013
Morgen 12-12 om 12.12uur! Een vreemde verrassen...
Morgen is het weer zover het 12.12.12.12 event!
Morgen 12 december om ongeveer 12.12uur een vreemde met een kleinigheidje verrassen.
Voel gewoon lekker intuïtief aan hoe je hier zelf vorm aan geeft.
Vorig jaar besloot ik het bos in te gaan...normaal ontwijk ik daar mensen omdat ik graag het gevoel heb dat ik alleen in het bos aan de wandel ben. Maar die keer had ik het gevoel dat ik daar moest zijn, ik zou mijn gevoel laten leiden.
Ik kwam al onderweg een bekende tegen die de hond aan het uitlaten was, nee die was het niet zei mijn gevoel.
Maar aan de rand van het bos zag ik een man iets zoeken, hij bleek aan het geo cachen zijn...ik hielp hem z'n cache te vinden en overhandigde mijn geschenk (een boekje) en vertelde hem over de actie. Een leuk moment! Dit jaar doe ik weer mee.
Hoe ik er aan vorm ga geven weet ik nog niet, maar dat komt vanzelf goed. Doen jullie ook mee?
Meer info vind je op; www.12121212.nl of
Warme groetjes van Susan van 365 dagen creatief
zondag 8 december 2013
Ontvangen, deel 2 by Mirjam Down Under
Van een vriendin kreeg ik het magazine Psychologie en een hele mooie kerstbrief. Haar had ik een kaartje gestuurd in het kader van de Geefmaand en een aantal boeken gegeven. Hoe fijn ze dat echt vond, las ik in de brief. Ze schreef hoe blij ze is met onze vriendschap en wat ze van mij als vriendin vindt. Daar werd ik wel even stil van....
Deze kerstgoodies kreeg ik Jolanda van Franse Lelie, leuk he? Ze maakt prachtige foto's, echt de moeite om even te neuzen. Nogmaals bedankt Jolanda, ben er erg blij mee! We deden mee met de kerstswap van Lynda van Een klein stukje van mij... Ook de moeite om een keertje langs te gaan! Dankjewel Lynda voor het organiseren. Mijn pakje heb ik afgelopen week op de bus gedaan, ik hoop dat het goed aangekomen is. Even afwachten!
Hele fijne zondag allemaal, geniet ervan! x
zaterdag 7 december 2013
Een week van ontvangen - by Mirjam Down Under
Het is even wennen, zo'n eerste week na de Geefmaand. Deze week stond voor mij in het thema van ontvangen, mooi!
Op 1 december was ik 12,5 jaar in dienst. Ergens in de loop van het jaar besloot mijn Amerikaanse werkgever dat we 12,5 jaar niet meer vieren, voortaan vieren we iedere vijf jaar. Leuk natuurlijk, behalve als je net tegen je 12,5 jaar aanzit. De afgelopen maanden heb ik dus flink lopen zaniken en zeuren dat het niet eerlijk was. Vooral toen mijn collega haar vijftien-jarig jubileum vierde terwijl ze 2,5 jaar ook al een feestje had. Dus! Maandag kwam ik op het werk en daar hingen ze hoor, slingers! Mijn collega had het al verklapt: ze had cake gebakken, zodat ik toch een feestje kon vieren. Lief! Samen met de bloemen, de bubbels en de speech van mijn manager was het toch een leuk feestje. Illegaal weliswaar, maar daar houd ik wel van. Het was ook een mooie speech, in plaats van de spin in het web, ben ik de tulp in de Russische organisatie. Want ik ben veel te aardig om een spin genoemd te worden!
Van de week was het natuurlijk Sinterklaas. De jongste van mijn zus gelooft nog en wat was dat leuk. Geweldig, die reacties. Zo fijn dat hij nog blij kan zijn met een mok of een leesboek. Ze hebben ook veel hip spul gekregen, hoor. Van dat spul waarvan tante geen idee heeft hoe het heet of wat je ermee moet doen. Meneertje mocht langer opblijven want hij hoefde de volgende dag niet naar school. Mazzelbips! En toen moest en zou er iets uitgepakt worden. Ook al vond mama het niet goed. Dus heeft tante Mirjam de magneetletters maar uit de verpakking gehaald (ha, die zagdie niet aankomen!) en zijn we vieze woordjes gaan maken. Geweldig! Bips en kont kwamen voorbij, net als... Dat ging ook tante Mirjam te ver!
Gisteren had ik weer eens ketelstress, er kwam water onder uit de ketel en dat hoort niet. Gelukkig was mijn buufje thuis en zij heeft wel verstand van dat soort dingen. Ik had al gezien dat er een buis los leek te zitten en dat klopte. Leve de tierapjes, buis is vastgezet en alles is voorlopig weer okay. Voorlopig, want er is iets anders niet in orde. Daar moet ik een lekdetectiebedrijf voor laten komen, niet leuk... Maar dat hevel ik over naar 2014, ik vind het wel even goed. Buuf heeft ook nog aan mijn audiosetje geknutseld, dat staat al sinds afgelopen Kerst ongebruikt in de kast. Tja, andere dingen hadden prio. Nu kan ik al naar cd's luisteren, nu de rest nog!
Het geven blijft gewoon doorgaan, ook al staat het op een lager pitje. Gisteren heb ik iemand een handje geholpen met haar boodschappenkarretje, vandaag heb ik de trainer die niet tegen alcohol kan, een flesje nepwijn gegeven. En zodadelijk vertrek ik naar de verjaardag van mijn oudste vriendinnetje. Voor haar heb ik het boek van Joyce Roodnat gekocht: Een kwestie van lef. Voor vrouwen tussen de veertig en zestigplus. Ben benieuwd wat ze ervan vindt. ;)
Fijn weekend allemaal! x
Op 1 december was ik 12,5 jaar in dienst. Ergens in de loop van het jaar besloot mijn Amerikaanse werkgever dat we 12,5 jaar niet meer vieren, voortaan vieren we iedere vijf jaar. Leuk natuurlijk, behalve als je net tegen je 12,5 jaar aanzit. De afgelopen maanden heb ik dus flink lopen zaniken en zeuren dat het niet eerlijk was. Vooral toen mijn collega haar vijftien-jarig jubileum vierde terwijl ze 2,5 jaar ook al een feestje had. Dus! Maandag kwam ik op het werk en daar hingen ze hoor, slingers! Mijn collega had het al verklapt: ze had cake gebakken, zodat ik toch een feestje kon vieren. Lief! Samen met de bloemen, de bubbels en de speech van mijn manager was het toch een leuk feestje. Illegaal weliswaar, maar daar houd ik wel van. Het was ook een mooie speech, in plaats van de spin in het web, ben ik de tulp in de Russische organisatie. Want ik ben veel te aardig om een spin genoemd te worden!
Van de week was het natuurlijk Sinterklaas. De jongste van mijn zus gelooft nog en wat was dat leuk. Geweldig, die reacties. Zo fijn dat hij nog blij kan zijn met een mok of een leesboek. Ze hebben ook veel hip spul gekregen, hoor. Van dat spul waarvan tante geen idee heeft hoe het heet of wat je ermee moet doen. Meneertje mocht langer opblijven want hij hoefde de volgende dag niet naar school. Mazzelbips! En toen moest en zou er iets uitgepakt worden. Ook al vond mama het niet goed. Dus heeft tante Mirjam de magneetletters maar uit de verpakking gehaald (ha, die zagdie niet aankomen!) en zijn we vieze woordjes gaan maken. Geweldig! Bips en kont kwamen voorbij, net als... Dat ging ook tante Mirjam te ver!
Gisteren had ik weer eens ketelstress, er kwam water onder uit de ketel en dat hoort niet. Gelukkig was mijn buufje thuis en zij heeft wel verstand van dat soort dingen. Ik had al gezien dat er een buis los leek te zitten en dat klopte. Leve de tierapjes, buis is vastgezet en alles is voorlopig weer okay. Voorlopig, want er is iets anders niet in orde. Daar moet ik een lekdetectiebedrijf voor laten komen, niet leuk... Maar dat hevel ik over naar 2014, ik vind het wel even goed. Buuf heeft ook nog aan mijn audiosetje geknutseld, dat staat al sinds afgelopen Kerst ongebruikt in de kast. Tja, andere dingen hadden prio. Nu kan ik al naar cd's luisteren, nu de rest nog!
Het geven blijft gewoon doorgaan, ook al staat het op een lager pitje. Gisteren heb ik iemand een handje geholpen met haar boodschappenkarretje, vandaag heb ik de trainer die niet tegen alcohol kan, een flesje nepwijn gegeven. En zodadelijk vertrek ik naar de verjaardag van mijn oudste vriendinnetje. Voor haar heb ik het boek van Joyce Roodnat gekocht: Een kwestie van lef. Voor vrouwen tussen de veertig en zestigplus. Ben benieuwd wat ze ervan vindt. ;)
Fijn weekend allemaal! x
dinsdag 3 december 2013
*) Lieke bleef geven en kijkt nu terug
Op dag 27 kondigde ik aan mezelf geef-vrij te geven.
Dat was heel goed, waardoor er ruimte ontstond, zodat ik
(heel af en toe toch wat) bewust en vanuit mijn hart kon -blijven- geven.
's-avonds was ik bij een lezing. Ik betaalde de helft van het kaartje voor iemand die ik ken en die pas jarig was geweest. Ze nam het aan, met een smile. Ik ben in de pauze weggegaan, en heb thuis rustig gezeten met mijn huisdier. Rust was werkelijk nodig dus dat gaf ik mijzelf.
Dag 28 was een drukke regeldag voor mij.
Ik bracht mijn auto al vroeg weg naar de garage, alle dingen gedaan die ik had afgesproken. Oa een belafspraak die op zakelijk gebied Mijn afspraak tijdig voor die avond afgezegd zodat ik niet 3 dagen achter elkaar met hoofdpijn naar huis zou gaan. Dat was de juiste keuze.
Op dag 29
kreeg ik van een aardige dame een lift naar de garage.
Zij was erachter gekomen dat ik de anonieme boekengeefster was.
Daarom wilde ze iets terug doen, maar dan was mijn boekengift niet onvoorwaardelijk. Dat staat immers los van elkaar. We hebben het besproken en werden het met elkaar eens. Nadat ik weer rond kon rijden, kreeg ik van mijzelf de tijd om zonder de tijd in de gaten te houden in een grote winkel rond te dwalen. 's-avonds was een avond zonder afspraken, zodat ik mijn huisdier wederom liefdevolle en onvoorwaardelijke aandacht heb gegeven.
Op dag 30
bracht ik een bestelling op de fiets naar de stad. Ik heb gezellig met een vriendin en haar 3 kinderen bij kunnen praten. Vrij spontaan ben ik daarna naar de bioscoop (Mannenharten) gegaan, het was een mooie film. In het donker naar huis gefietst, en een positief praatje met een buurman gemaakt.
Zondag 1 december ook meteen aan vastgeplakt.
's-ochtends met de auto over prachtige wegen naar het huis van een bekende gereden. Ik kreeg een ontbijtje van haar. We dronken samen thee en ik bracht deze vrouw met haar 2 kinderen naar het station (in mijn stad). 'S-middags kwam mijn logeerhond voor een aantal dagen en nachten bij mij. Ze had met haar eigenaar 3,5 uur gewandeld en was lekker moe. Deze hond is zeer aangenaam gezelschap. En zo sluit ik mijn Geefmaand af. Alle goeds!
Terugblik op dinsdag 3 december 2013.
De (weg)geefmaand heeft mij meerdere mooie dingen gebracht,
Van te voren had ik dat niet gedacht.
Liefdevol geven, dat zorgde vaak voor 'n dagelijks nieuw inzicht,
als dank kreeg ik complimenten, bedankjes & 'n lach op iemands gezicht.
Weggeven is werkelijk waardevol voor mij,
het maakt de anderen en *) Lieke intens blij.
Door te ontvangen en onvoorwaardelijk te kunnen geven,
voelde ik dat het een verrijking werd in mijn leven.
Het geven zal niet stoppen na deze 29 blog-dagen,
ik blijf het doen, uit mijzelf, zonder dat mensen dat aan mij vragen.
Een praatje maken met een onbekende vrouw,
dát maakt het verschil, voor mij en voor jou!
Of het geven in de supermarkt van een mandje,
zo maak je van een gewone dag, er één met een gouden randje.
Op die manier draag ik heel bewust bij,
aan de positieve ommekeer van deze maatschappij.
Door te lezen op het blog wat de andere deden,
raakte ik geïnspireerd door de daden van de diverse leden.
Dank allemaal voor het regelmatig posten en schrijven,
mijn wens is, dat het weggeefvirus voor eeuwig zal blijven!
Liefs van *) Lieke.
Dank voor alle reacties. dáár werd ik ook blij van :-)
Dat was heel goed, waardoor er ruimte ontstond, zodat ik
(heel af en toe toch wat) bewust en vanuit mijn hart kon -blijven- geven.
's-avonds was ik bij een lezing. Ik betaalde de helft van het kaartje voor iemand die ik ken en die pas jarig was geweest. Ze nam het aan, met een smile. Ik ben in de pauze weggegaan, en heb thuis rustig gezeten met mijn huisdier. Rust was werkelijk nodig dus dat gaf ik mijzelf.
Dag 28 was een drukke regeldag voor mij.
Ik bracht mijn auto al vroeg weg naar de garage, alle dingen gedaan die ik had afgesproken. Oa een belafspraak die op zakelijk gebied Mijn afspraak tijdig voor die avond afgezegd zodat ik niet 3 dagen achter elkaar met hoofdpijn naar huis zou gaan. Dat was de juiste keuze.
Op dag 29
kreeg ik van een aardige dame een lift naar de garage.
Zij was erachter gekomen dat ik de anonieme boekengeefster was.
Daarom wilde ze iets terug doen, maar dan was mijn boekengift niet onvoorwaardelijk. Dat staat immers los van elkaar. We hebben het besproken en werden het met elkaar eens. Nadat ik weer rond kon rijden, kreeg ik van mijzelf de tijd om zonder de tijd in de gaten te houden in een grote winkel rond te dwalen. 's-avonds was een avond zonder afspraken, zodat ik mijn huisdier wederom liefdevolle en onvoorwaardelijke aandacht heb gegeven.
Op dag 30
bracht ik een bestelling op de fiets naar de stad. Ik heb gezellig met een vriendin en haar 3 kinderen bij kunnen praten. Vrij spontaan ben ik daarna naar de bioscoop (Mannenharten) gegaan, het was een mooie film. In het donker naar huis gefietst, en een positief praatje met een buurman gemaakt.
Zondag 1 december ook meteen aan vastgeplakt.
's-ochtends met de auto over prachtige wegen naar het huis van een bekende gereden. Ik kreeg een ontbijtje van haar. We dronken samen thee en ik bracht deze vrouw met haar 2 kinderen naar het station (in mijn stad). 'S-middags kwam mijn logeerhond voor een aantal dagen en nachten bij mij. Ze had met haar eigenaar 3,5 uur gewandeld en was lekker moe. Deze hond is zeer aangenaam gezelschap. En zo sluit ik mijn Geefmaand af. Alle goeds!
Terugblik op dinsdag 3 december 2013.
De (weg)geefmaand heeft mij meerdere mooie dingen gebracht,
Van te voren had ik dat niet gedacht.
Liefdevol geven, dat zorgde vaak voor 'n dagelijks nieuw inzicht,
als dank kreeg ik complimenten, bedankjes & 'n lach op iemands gezicht.
Weggeven is werkelijk waardevol voor mij,
het maakt de anderen en *) Lieke intens blij.
Door te ontvangen en onvoorwaardelijk te kunnen geven,
voelde ik dat het een verrijking werd in mijn leven.
Het geven zal niet stoppen na deze 29 blog-dagen,
ik blijf het doen, uit mijzelf, zonder dat mensen dat aan mij vragen.
Een praatje maken met een onbekende vrouw,
dát maakt het verschil, voor mij en voor jou!
Of het geven in de supermarkt van een mandje,
zo maak je van een gewone dag, er één met een gouden randje.
Op die manier draag ik heel bewust bij,
aan de positieve ommekeer van deze maatschappij.
Door te lezen op het blog wat de andere deden,
raakte ik geïnspireerd door de daden van de diverse leden.
Dank allemaal voor het regelmatig posten en schrijven,
mijn wens is, dat het weggeefvirus voor eeuwig zal blijven!
Liefs van *) Lieke.
Dank voor alle reacties. dáár werd ik ook blij van :-)
maandag 2 december 2013
Onny's Geefmaand is leermaand
De maand is al weer voorbij. Het geven heeft regelmatig het uiterste van mij vraag. Niet omdat ik geven moeilijk vind. Nee in tegenstelling. Het geven gaat me goed af, maar dat wist ik eigenlijk vooraf ook al. Maar het ontvangen.....
Het bewustwordingsproces hiervan. Ik ben zeker nog niet uitgeleerd, want ik kan zeker nog veel meer leren te ontvangen of misschien ook eens echt te nemen (al vind ik dat toch niet zo lekker klinken). Zeker niet mijn sterkte kant, maar de komende maand gaat dit voor mij de opdracht worden. Ik ga één maand er voor zorgen dat ik voorop kom te staan. Doen wat ik wil en vooral GOED luisteren naar mijn lichaam. Dat gaat nog een hele opgaf worden volgens mij.
Het geven op zich blijf ik gewoon doen. Ik vond het ook leuk om te doen. Mensen blij maken en er dan ook nog zelf weer een goed gevoel aan over houden, maar eerlijk gezegd is daar niet zo heel veel aan veranderd met voor de geefmaand. Wel ben ik van mening dat ik wat vaker buiten mijn hokje mag kijken. Mensen die me wat minder na staan (of die ik zelfs helemaal niet ken) ook wat meer geven van mij (in welke vorm dan ook).
Ik wil Mirjam en Marije heel er bedanken voor deze verdubbeldaad. Anders was ik me er niet zo bewust van geworden en had ik niet zoveel geleerd. Bedankt lieve meiden. X
Met de leermomenten die ik opgeschreven heb de afgelopen maand ga ik nog wat doen. Wat????
Dat weet ik zelf nog niet, maar je kun er binnenkort meer overlezen op mijn blog.
Ik wens iedereen, ook voor de toekomst, heel veel mooie, leuke, bijzonder, grappig, en liefdevol geefmomenten. Ontvangen mag natuurlijk ook, zo ontneem je de geefmomenten van een andere niet ;-)
Liefs Conny
Het bewustwordingsproces hiervan. Ik ben zeker nog niet uitgeleerd, want ik kan zeker nog veel meer leren te ontvangen of misschien ook eens echt te nemen (al vind ik dat toch niet zo lekker klinken). Zeker niet mijn sterkte kant, maar de komende maand gaat dit voor mij de opdracht worden. Ik ga één maand er voor zorgen dat ik voorop kom te staan. Doen wat ik wil en vooral GOED luisteren naar mijn lichaam. Dat gaat nog een hele opgaf worden volgens mij.
Het geven op zich blijf ik gewoon doen. Ik vond het ook leuk om te doen. Mensen blij maken en er dan ook nog zelf weer een goed gevoel aan over houden, maar eerlijk gezegd is daar niet zo heel veel aan veranderd met voor de geefmaand. Wel ben ik van mening dat ik wat vaker buiten mijn hokje mag kijken. Mensen die me wat minder na staan (of die ik zelfs helemaal niet ken) ook wat meer geven van mij (in welke vorm dan ook).
Ik wil Mirjam en Marije heel er bedanken voor deze verdubbeldaad. Anders was ik me er niet zo bewust van geworden en had ik niet zoveel geleerd. Bedankt lieve meiden. X
Met de leermomenten die ik opgeschreven heb de afgelopen maand ga ik nog wat doen. Wat????
Dat weet ik zelf nog niet, maar je kun er binnenkort meer overlezen op mijn blog.
Ik wens iedereen, ook voor de toekomst, heel veel mooie, leuke, bijzonder, grappig, en liefdevol geefmomenten. Ontvangen mag natuurlijk ook, zo ontneem je de geefmomenten van een andere niet ;-)
Liefs Conny
Onny's Geefmaand dag 26 t/m 30
Dag 26 Geven
Vandaag geeft ik niet zoveel (of ik weet het niet meer kan ook). Ik ben veel thuis en zie verder niemand. Wel geef ik mezelf een dagje ME-time. Ik had van alles gepland, maar er komt vandaag niet veel van terecht. Ik doe de dingen die in me opkomen en dat voelt goed.
Ontvangen
Wat ik geef ontvang ik ook van mezelf ;-)
Afgeslagen
Niets
Geleerd
Het dagje Me-time ga ik toch echt vaker terug laten komen.
Dag 27 woensdag
Geven
Ik help vandaag een van de zwarte pieten bij zijn inkoop.
Ik vertroetel manlief even wat extra, omdat hij vandaag een niet fijne operatie onderging.
Ontvangen
Vandaag had ik een belangrijk gesprek. S. gaat met me mee voor ondersteuning. Die was achteraf helemaal niet nodig, maar het voelde fijn. Ze bood me aan om bij het vervolg gesprek ook aanwezig te zijn. Ook hier ben ik blij mee en geeft een goed gevoel.
Afgeslagen
Niets
Geleerd
Dat liefde geven (op welke manier dan ook) heerlijk voelt
Dag 28 donderdag
Geven
Ik geef extra aandacht aan manlief. We gaan samen (Lobbes gaat natuurlijk ook lekker mee) even lekker een paar uurtjes cachen.
Ik zeg iedereen die ik tegen kom vriendelijk gedag.
Ontvangen
Bij thuiskomst zie ik een envelop op de mat liggen. Ik heb leuke snailmail post van Crealice gehad en ik ging na het eten even heerlijk mijn snailmail lezen. Bedankt Alice voor je leuke snailmail.Afgeslagen
Misschien had ik het bezoekje aan vrienden wel af moeten slaan, want ik was eigenlijk toch wel moe, maar toch zijn we gegaan. (Het was heel gezellig hoor daar niet van)
Geleerd
Dat ik toch beter naar mijn lijfje moet luisteren, maar poeh wat is dat toch moeilijk.
Dag 29 vrijdag
Geven
Een praatje met een vrouw bij de kassa.
Een glimlach naar de cassiere van de andere kassa.
Zorgen voor eten voor mijn vriendin en haar dochter.
Ontvangen
Vandaag ga ik weer eens samen met manlief winkelen. Oké het is geen hele dag of zo, maar een uurtje, maar goed dat is voor mij al geniet, want manlief is niet zo van het winkelen (beter gezegd ik ga altijd alleen). Nu hebben we gewoon samen even inkopen gedaan.
Afgeslagen
Niets, misschien had ik het wel moeten doen, maar ja....
Geleerd
Dat ik snel de behoefte van mezelf naast me neerleg als een ander hulp nodig heeft. Ik steeds weer het uiterste van mezelf blij vragen.
Dag 30 zaterdag
Geven
Mezelf een dagje niets doen. Ooo wat was ik hier aan toe.
Ontvangen
Dat een lieverd voor mij wilt uitzoeken waar mijn kinderpostzegels blijven
Een telefoontje dat er een klein meisje is geboren bij onze vrienden.
Afgeslagen
Niets
Geleerd
Dat ik het best goed mag vinden, dat iemand anders mij iets wilt geven. Volgens mij ontneem ik regelmatig andere mensen hun geefmoment. Toch een beter op letten.
Voor het goede doel in concept
Nog even een verslagje van één van mijn laatste geefacties van november.
Omdat ik het zo jammer vond dat op de bazar niet alle poppenkleertjes zijn verkocht, kreeg ik een idee. Ik plaatste een extra menu op mijn blog. Vanaf nu heb ik ook een te koop stukje.
Het is nog in concept. Zodra ik weer wat tijd heb, maak ik de overige foto's en werk ik de pagina bij.
Dan kan ik het officieel aankondigen op mijn blog.
Mijn idee gaat verder, maar ik weet nog niet precies hoe. Misschien maak ik wel een aparte blog voor mijn broer en schoonzus. Ik wil in ieder geval een sticker (met QR code) op de producten plakken die we op braderieën etc. verkopen. Of op een (visite)kaartje wat we bij de producten doen. Met daarop een link naar de te koop pagina.
Via mijn eigen blog verwacht ik namelijk niet veel te verkopen, maar het is wel leuk dat de mensen weten dat ze ook gewoon bij mij in huis terecht kunnen voor de spulletjes.
Nieuwsgierig? Neem een kijkje op mijn te koop pagina. Tips en adviezen zijn welkom.
Verder heb ik afgelopen maand genoten van jullie verhalen, ben ik geïnspireerd geraakt en heb nieuwe mensen ontmoet. Het was leuk om mee te doen. Niet alle geefdaden heb ik geblogd, alleen de wat leukere/spectaculairdere. Geven is iets wat toch al wel in me zit, dat maakt het makkelijker. Sinds mijn Pietenavontuur groet ik meer mensen op straat. De meeste groeten wel terug.
Marije, bedankt voor deze mogelijkheid. Extra dank voor je inzet om deze blog op te zetten, met die mooie plaatjes ziet het er gelikt uit.
Andere deelnemers, bedankt voor het inkijkje in jullie leven. Jullie inspiratie en (lachwekkende) verhalen.
Lezers, bedankt voor het volgen van deze blog en het geven van lieve reacties.
Omdat ik het zo jammer vond dat op de bazar niet alle poppenkleertjes zijn verkocht, kreeg ik een idee. Ik plaatste een extra menu op mijn blog. Vanaf nu heb ik ook een te koop stukje.
Het is nog in concept. Zodra ik weer wat tijd heb, maak ik de overige foto's en werk ik de pagina bij.
Dan kan ik het officieel aankondigen op mijn blog.
Mijn idee gaat verder, maar ik weet nog niet precies hoe. Misschien maak ik wel een aparte blog voor mijn broer en schoonzus. Ik wil in ieder geval een sticker (met QR code) op de producten plakken die we op braderieën etc. verkopen. Of op een (visite)kaartje wat we bij de producten doen. Met daarop een link naar de te koop pagina.
Via mijn eigen blog verwacht ik namelijk niet veel te verkopen, maar het is wel leuk dat de mensen weten dat ze ook gewoon bij mij in huis terecht kunnen voor de spulletjes.
Nieuwsgierig? Neem een kijkje op mijn te koop pagina. Tips en adviezen zijn welkom.
Verder heb ik afgelopen maand genoten van jullie verhalen, ben ik geïnspireerd geraakt en heb nieuwe mensen ontmoet. Het was leuk om mee te doen. Niet alle geefdaden heb ik geblogd, alleen de wat leukere/spectaculairdere. Geven is iets wat toch al wel in me zit, dat maakt het makkelijker. Sinds mijn Pietenavontuur groet ik meer mensen op straat. De meeste groeten wel terug.
Marije, bedankt voor deze mogelijkheid. Extra dank voor je inzet om deze blog op te zetten, met die mooie plaatjes ziet het er gelikt uit.
Andere deelnemers, bedankt voor het inkijkje in jullie leven. Jullie inspiratie en (lachwekkende) verhalen.
Lezers, bedankt voor het volgen van deze blog en het geven van lieve reacties.
zondag 1 december 2013
Humphreys Diner Cheque
Is er iemand van plan om nog naar de Humphreys te gaan?? Ik heb nog 2 cheques besteld!
voor de liefhebber. Laat je mail maar achter en ik stuur de cheque toe.... (recht op 10 euro korting)
Humphreys Diner Cheque
voor de liefhebber. Laat je mail maar achter en ik stuur de cheque toe.... (recht op 10 euro korting)
Humphreys Diner Cheque
Voor herhaling vatbaar...
Mijn hart is warm.
Ik gaf, zomaar voor jou
en van ganser harte.
November geefmaand was hartstikke plezant!
Lifeislikeapie.
Geven is fijn! Ja, november was een schone maand.
Dag 30: Sinterklaasfeest
Bijdrage van: de Verdubbeldame
De Geefmaand werd feestelijk afgesloten met een sinterklaasfeest in Haarlem, met de schoonfamilie. Ik had mijn best gedaan op mijn gedichten en surprise. Hier een foto van vorig weekend, toen Jurjen en ik samen aan onze surprises bezig waren:
Maar Sinterklaas is een feest van geven en nemen, dus uiteraard werd ik zelf ook ontzettend verwend. Met precies die dingen die ik had gevraagd: ecologische hairconditioner, kruidenthee, oplaadbare fietslampjes (wisten jullie dat ze bestonden?) het boek 'Zen under fire' van een mensenrechtenspecialiste in Afghanistan, en een agenda voor 2014.
Zoals te verwachten stonden de gedichten en de surprise die ik kreeg in het teken van de Verdubbeldame:
Ook de Geefmaand kwam voorbij, maar niet in een onbaatzuchtige context:
De Verdubbeldame zelf werd verdubbeld tot een slinger van spijkerstof:
Maar het mooiste geschenk? Dat was voor mij toch stiekem wel dat -en dat had ik totaal niet zien aankomen- mijn schoonzusje tot tranen geroerd was door het gedicht dat ik voor haar schreef. Zij is bezig haar prachtige verhaaltjes tot een boek te bundelen, en in het gedicht reikten haar eigen personages haar de Gouden Ganzenveer literatuurprijs uit.
En daarmee kwam aan die bijzondere Geefmaand een einde! Nou ja, zojuist stond hier mijn buurmeisje van om de hoek voor de deur: "Wil je me schminken? Want ik ga zo naar mijn opa." En ja hoor, het geven ging dus gewoon door. Wat een maand zeg! Het was zo bijzonder en spannend om dit experiment met 50 mensen tegelijk aan te gaan. Vooral in het begin stuiterde ik ervan: Hoera, het werkt! Mensen gaan het blog echt gebruiken! En hoera, wat een mooie dingen doen ze! Dank jullie wel allemaal, dat jullie meededen aan deze maand en jullie geweldige verhalen (en soms twijfels) met iedereen wilden delen.
Het was voor mij geen levensveranderende gebeurtenis, dat geven, maar ik kan toch zeker zeggen dat ik de wereld regelmatig met andere ogen heb waargenomen en dat ik dingen gedaan heb die ik anders niet zo snel gedaan zou hebben. En dat ik er een blij en speels gevoel van kreeg. Weet je wat? Ik ga gewoon verder met geven. Laten we deze blog ook in de lucht houden, zodat een ieder die zich geroepen voelt er af en toe een bijdrage aan te leveren dat gewoon kan blijven doen. Zonder verdere verplichtingen.
"Ik doe volgend jaar graag mee," hoorde ik al een paar keer, met de grootste stelligheid dat het een terugkerend gebeuren zou worden. Ik heb geen idee hoe het leven gaat lopen, maar zoals ik er nu tegenover sta denk ik dat ik het best volgend jaar nog eens zou willen doen. Wat jullie?
De Geefmaand werd feestelijk afgesloten met een sinterklaasfeest in Haarlem, met de schoonfamilie. Ik had mijn best gedaan op mijn gedichten en surprise. Hier een foto van vorig weekend, toen Jurjen en ik samen aan onze surprises bezig waren:
Maar Sinterklaas is een feest van geven en nemen, dus uiteraard werd ik zelf ook ontzettend verwend. Met precies die dingen die ik had gevraagd: ecologische hairconditioner, kruidenthee, oplaadbare fietslampjes (wisten jullie dat ze bestonden?) het boek 'Zen under fire' van een mensenrechtenspecialiste in Afghanistan, en een agenda voor 2014.
Zoals te verwachten stonden de gedichten en de surprise die ik kreeg in het teken van de Verdubbeldame:
Ook de Geefmaand kwam voorbij, maar niet in een onbaatzuchtige context:
De Verdubbeldame zelf werd verdubbeld tot een slinger van spijkerstof:
Maar het mooiste geschenk? Dat was voor mij toch stiekem wel dat -en dat had ik totaal niet zien aankomen- mijn schoonzusje tot tranen geroerd was door het gedicht dat ik voor haar schreef. Zij is bezig haar prachtige verhaaltjes tot een boek te bundelen, en in het gedicht reikten haar eigen personages haar de Gouden Ganzenveer literatuurprijs uit.
En daarmee kwam aan die bijzondere Geefmaand een einde! Nou ja, zojuist stond hier mijn buurmeisje van om de hoek voor de deur: "Wil je me schminken? Want ik ga zo naar mijn opa." En ja hoor, het geven ging dus gewoon door. Wat een maand zeg! Het was zo bijzonder en spannend om dit experiment met 50 mensen tegelijk aan te gaan. Vooral in het begin stuiterde ik ervan: Hoera, het werkt! Mensen gaan het blog echt gebruiken! En hoera, wat een mooie dingen doen ze! Dank jullie wel allemaal, dat jullie meededen aan deze maand en jullie geweldige verhalen (en soms twijfels) met iedereen wilden delen.
Het was voor mij geen levensveranderende gebeurtenis, dat geven, maar ik kan toch zeker zeggen dat ik de wereld regelmatig met andere ogen heb waargenomen en dat ik dingen gedaan heb die ik anders niet zo snel gedaan zou hebben. En dat ik er een blij en speels gevoel van kreeg. Weet je wat? Ik ga gewoon verder met geven. Laten we deze blog ook in de lucht houden, zodat een ieder die zich geroepen voelt er af en toe een bijdrage aan te leveren dat gewoon kan blijven doen. Zonder verdere verplichtingen.
"Ik doe volgend jaar graag mee," hoorde ik al een paar keer, met de grootste stelligheid dat het een terugkerend gebeuren zou worden. Ik heb geen idee hoe het leven gaat lopen, maar zoals ik er nu tegenover sta denk ik dat ik het best volgend jaar nog eens zou willen doen. Wat jullie?
Voorbij....?
En dan is het december en is de geefmaand voorbij...
Ik heb veel geleerd deze maand. Nooit wist ik dat er zoveel petities zijn die je kunt tekenen, en dat een simpele groet of compliment echt het verschil kan maken.
Ik tekende petities, stuurde kaartjes, gaf bioscoop/cadeaubonnen weg, gaf aandacht en energie, gaf een luisterend oor, ik gaf tijd, deed donaties, gaf warme broodjes aan stratenmakers, gaf BH's aan een bijstandsmoeder, raapte afval op, liet mensen voor gaan bij de kassa, hield deuren open, gaf bloemen door en nog zoveel meer.
Een heleboel van deze dingen deed ik al, nu is het veel bewuster. Met deze dingen zal ik ook zeker doorgaan. Nieuw is dat ik lid werd van de weggeefhoek op fb waarin ik iedere week minimaal 1 ding weggeef. Ook blijf ik doorgaan met het aannemen van allerlei zegeltjes bij de kassa, zodat ik ze weer door kan geven.
Ik heb jullie allemaal met plezier gevolgd en meegeleefd met de leuke en soms lastige dagen.
Meiden, bedankt voor een bijzondere maand en wie weet, tot volgend jaar!
Ik heb veel geleerd deze maand. Nooit wist ik dat er zoveel petities zijn die je kunt tekenen, en dat een simpele groet of compliment echt het verschil kan maken.
Ik tekende petities, stuurde kaartjes, gaf bioscoop/cadeaubonnen weg, gaf aandacht en energie, gaf een luisterend oor, ik gaf tijd, deed donaties, gaf warme broodjes aan stratenmakers, gaf BH's aan een bijstandsmoeder, raapte afval op, liet mensen voor gaan bij de kassa, hield deuren open, gaf bloemen door en nog zoveel meer.
Een heleboel van deze dingen deed ik al, nu is het veel bewuster. Met deze dingen zal ik ook zeker doorgaan. Nieuw is dat ik lid werd van de weggeefhoek op fb waarin ik iedere week minimaal 1 ding weggeef. Ook blijf ik doorgaan met het aannemen van allerlei zegeltjes bij de kassa, zodat ik ze weer door kan geven.
Ik heb jullie allemaal met plezier gevolgd en meegeleefd met de leuke en soms lastige dagen.
Meiden, bedankt voor een bijzondere maand en wie weet, tot volgend jaar!
zaterdag 30 november 2013
Dag 29: Petities en voorrang
Bijdrage van: de Verdubbeldame
Over dag 29 kan ik kort zijn. Ik voel me beroerd. Het zat er al een paar dagen aan te komen, en om me heen heerst het ook. Het liefst wil ik iedereen pootjehaken, maar ik houd me in en laat in de supermarkt een meisje met een enkel boodschapje voorgaan. Thuis teken ik een petitie tegen dierproeven en stuur ik volautomatisch wat mails naar winkelketens die angorawol verkopen. Het personeelsuitje, bungee soccer en karten, red ik tot halverwege.
Vandaag ontvang ik vooral: Een lieve collega-met-auto komt me halen voor het personeelsuitje en brengt me ook weer terug naar Rotterdam. 's Avonds krijg ik alvast een cadeautje van de Sint: een pot notenpasta met een kort maar krachtig gedicht erbij.
Over dag 29 kan ik kort zijn. Ik voel me beroerd. Het zat er al een paar dagen aan te komen, en om me heen heerst het ook. Het liefst wil ik iedereen pootjehaken, maar ik houd me in en laat in de supermarkt een meisje met een enkel boodschapje voorgaan. Thuis teken ik een petitie tegen dierproeven en stuur ik volautomatisch wat mails naar winkelketens die angorawol verkopen. Het personeelsuitje, bungee soccer en karten, red ik tot halverwege.
Vandaag ontvang ik vooral: Een lieve collega-met-auto komt me halen voor het personeelsuitje en brengt me ook weer terug naar Rotterdam. 's Avonds krijg ik alvast een cadeautje van de Sint: een pot notenpasta met een kort maar krachtig gedicht erbij.
Dag 28 t/m 30: cadeautjes per post
Bijdrage van: Welmoed Verhagen
Op donderdag 28 november bracht mijn vader me naar het station (ruilen voor koffie en croissantjes werkt goed haha), ik moest naar een belangrijke werkmeeting. Reizen met de trein blijft een mooie gelegenheid om vriendelijk te zijn naar mensen! De (slapende) jongen naast me verteld bij welk station we waren toen hij wakker schrok en dacht al in Utrecht te zijn. Gelukkig waren we toen pas in Amersfoort :-) De rest van de dag rustig aan gedaan, daar was ik hard aan toe.
Vrijdag de 29e ben ik bezig geweest met allerlei vrijwilligersklussen. De nieuwe webmaster van Zincafé nog even op weg geholpen en de follow-up van de weggeefwoensdag bij Lifehacking gedaan: notitieboekjes inpakken en adresseren. Ik heb er mooie cadeautjes van gemaakt:
Op donderdag 28 november bracht mijn vader me naar het station (ruilen voor koffie en croissantjes werkt goed haha), ik moest naar een belangrijke werkmeeting. Reizen met de trein blijft een mooie gelegenheid om vriendelijk te zijn naar mensen! De (slapende) jongen naast me verteld bij welk station we waren toen hij wakker schrok en dacht al in Utrecht te zijn. Gelukkig waren we toen pas in Amersfoort :-) De rest van de dag rustig aan gedaan, daar was ik hard aan toe.
Vrijdag de 29e ben ik bezig geweest met allerlei vrijwilligersklussen. De nieuwe webmaster van Zincafé nog even op weg geholpen en de follow-up van de weggeefwoensdag bij Lifehacking gedaan: notitieboekjes inpakken en adresseren. Ik heb er mooie cadeautjes van gemaakt:
Verder via Skype contact gehad met een facebookvriendinnetje. Ze kon mijn support goed gebruiken. Ben blij dat ik er voor haar heb kunnen zijn. En dat zij er voor mij is :-)
Vandaag, 30 november, de laatste dag van de geefmaand... wat is de tijd snel gegaan! En waar ik in het begin nog wel eens zorgen had op wat voor manier ik die dag kon geven, is dat nu geen enkel probleem meer. Er is altijd wel een mogelijkheid, vooral als je buitenshuis bent. En toch is er ook binnenshuis genoeg te doen: een kopje koffie maken voor de anderen in huis, de vaatwasser uit-en-inruimen, de hond uitlaten etc. Vandaag koppelde ik een vriendin die met kunst en zingeving bezig is aan een collega bij mijn werk bij Zinweb die daar ook veel mee doet. En diezelfde collega koppelde ik weer aan een wethouder die ik nog 'ken' uit Amersfoort en die burgemeester wordt in Lochem, waar die collega woont en heel actief is als Cultuurmakelaar. Ik vind het altijd heel fijn om mijn netwerk in te kunnen zetten om mensen verder te helpen.
Tijdens een eerder verslag kondigde ik aan dat ik de voorbereidingen aan het treffen was voor een bijzonder cadeau. Op deze foto is het cadeautje te zien. Ik verklap verder nog even niks over de inhoud, want misschien lezen de ontvangers dit blog...
Flink ingepakt in plakband en verhuistape om te voorkomen dat het dunne inpakpapier scheurt....
Lieve Marije (en Mirjam!), ontzettend bedankt voor het organiseren van de Geefmaand. Ik heb ervan genoten. Om mee te doen, te geven, me meer bewust te zijn van de mogelijkheden tot geven. En om te ontvangen en me ook daar bewuster van te zijn. Heel veel dank, en ik ga zeker door! Ik hoop me steeds bewust te blijven van mogelijkheden om te geven en van alles wat ik ontvang :-)
Mogen we dit blog blijven gebruiken om onze ervaringen te delen? Ik blijf in elk geval graag lezen hoe het anderen vergaat, ook na deze maand :-)
Dag 26 en 28: Een volle boodschappenkar voor mensen in nood
Bijdrage van: de Verdubbeldame
Op dag 28 neem ik de trein naar Schiedam, laad bij de PLUS mijn boodschappenkar bomvol en rijd naar het huis van Nan. Nog best een opgave, want de kar is zwaarder dan ik en de stoep loopt niet bepaald loodrecht. Bezweet worstel ik met een stoeprand, als ik mijn naam hoor roepen. Nan komt me tegemoet gelopen, met vochtige ogen en wijdopen armen: "O schat, mag ik je zoenen?"
Sinds vier weken is de groep online, en hij telt nu al meer
dan 100 leden: de "Voedselclub 010 voor nood en noodsituatie’s" [sic] op
facebook. Een particulier initiatief van enkele bevlogen Rotterdammers en
Schiedammers. Ik meld me aan om te zien of ik er iets kan betekenen. Meteen
word ik flink in het zonnetje gezet, omdat ik het 100ste lid blijk
te zijn. Dat betekent natuurlijk: trakteren! Er wordt meteen gegrapt over
moorkoppen en appeltaart die ik bij alle leden langs kan brengen.
In de groep rollen steeds foto’s voorbij van producten die worden
aangeboden. Een paar blokjes bouillon. Zeven tomaten, die verdeeld kunnen
worden over meerdere geïnteresseerden. Een door de slager gedoneerde kilo
rundvlees die in vier gelijke delen wordt verloot. Een potje kruiden. Kneuterig,
voor wie niet beter weet. 'Schrijnend' is waarschijnlijk een treffender woord. Ook valt meteen de grote solidariteit op: iemand die
drie pakjes reinigingsdoekjes heeft gekregen wil deze delen met anderen in
de groep. Mensen die bami of soep hebben gekookt nodigen anderen uit om een
prakkie te komen afhalen.
Met hoofdbeheerder Nan overleg ik hoe ik een bijdrage zou kunnen leveren, want die moorkoppen en appelpunten gaan 'em niet worden. Als ik een tas boodschappen zou willen doneren, moet dat dan via de site, of via het beheer? Ze vertelt me over het crisiscentrum dat zij vanuit haar kelderbox runt:
Naast het crisiscentrum in Schiedam zijn er drie uitdeel- en
verzamelpunten in Rotterdam, gerund door drie enthousiaste vrouwen. Nan noemt ze liefdevol 'de meiden'. Twee van de
'meiden', Bren en Tina, houden zich verder bezig met het zoeken naar sponsoren: AH is inmiddels binnen! Marielle speelt voor 'vliegende keep' en sleept producten van hot naar her. Regelmatig wordt er een
inzamelactie gehouden voor een lid dat in hoge nood verkeert, en dan worden er met
inzet van de hele groep een boodschappenpakket samengesteld. Een
Sinterklaasactie werd op poten gezet nadat er een donatie van 20 euro
binnenkwam: genoeg voor wat lekkers en een cadeautje voor ieder kind
dat anders niets zou krijgen.
Ik vraag aan welke producten de meeste
behoefte is, en krijg al snel antwoord:
Met hoofdbeheerder Nan overleg ik hoe ik een bijdrage zou kunnen leveren, want die moorkoppen en appelpunten gaan 'em niet worden. Als ik een tas boodschappen zou willen doneren, moet dat dan via de site, of via het beheer? Ze vertelt me over het crisiscentrum dat zij vanuit haar kelderbox runt:
"Zou het even uitleggen aan je, hier in Schiedam is het crisiscentrum voor mensen in nood, wij hebben een voorraadkast en een vriezer staan voor de groep, ik verzamel hier al het houdbare voedsel denk aan blikken soep de meeste boodschappen worden bij mij gebracht wat enkele dingen worden op de site geplaatst door de leden maar geen hele boodschappen dit omdat wij alle leden wat gunnen niet dat 1 een grote boodschappentas krijgt met boodschappen, want alle leden behalve degene die helpen, hebben het heel zwaar en sommige hebben werkelijk honger en dan is het heel wrang als sommige niets krijgen snap je, wij ondersteunen waar wij kunnen maar ja dan moet er wel wat zijn, soms moeten wij een beroep doen op de leden die dan de kasten uitpluizen en voedsel doneren voor de groep en dat word dus altijd bij mij gebracht. Wij hebben ook een koelkastje gedoneerd gekregen dat komt als het goed is het weekeinde deze kant op."
 |
| Het crisiscentrum met de voorraadkast, waarin slechts wat kleine producten staan |
"Het meeste wat gevraagd word zijn spullen voor de dieren, hondebrokken, kattebrokken, blikken voer voor hond en kat, voedsel krijgen wij genoeg aangeleverd namelijk, en wij hebben en sponsor voor brood dus dat hoeft allemaal niet maar echt voor de dieren daar is behoefte aan, ook aan shampoo en tandpasta douchegel dat soort dingen ook. (…) En wil je hierbij heel erg bedanken voor je steun aan de groep echt geweldig want er zijn leden bij die werkelijk honger hebben namelijk, en echt niet weten hoe ze de week rond moeten komen met eten, die komen bij mij iedere week altijd een klein pakketje halen, met brood en brood beleg, wat groente's."
Mijn tweedaagse mbo-baan in de zorg is bepaald geen vetpot, maar ik heb juist wat bijverdiend met een freelance
onderzoeksopdracht en besluit 100 euro in te zetten om dit initiatief te
ondersteunen. Vervolgens krijg ik een reeks berichten met zo ongeveer deze inhoud:
"Jeetje ben er stil van zeg pfffffffffffffffff ik ga dit echt naar mijn meiden doorsturen hoor pffffffffffffffffffffffffff (…) en jeetje wijffie pffffffffffffffffffffffffff weet ff niets te zeggen hoor als alleen maar bedankt bedankt namens de groep pfffffffffffffffff”(…) mijn meiden zijn ook stil gevallen erdoor jeetje echt war wat een super gift dit."Op dag 26 probeer ik de spullen online te bestellen en door een boodschappendienst te laten bezorgen, maar dat blijkt problemen op te leveren met de betaling, die meestal aan de deur moet geschieden. Dan maar anders.
Op dag 28 neem ik de trein naar Schiedam, laad bij de PLUS mijn boodschappenkar bomvol en rijd naar het huis van Nan. Nog best een opgave, want de kar is zwaarder dan ik en de stoep loopt niet bepaald loodrecht. Bezweet worstel ik met een stoeprand, als ik mijn naam hoor roepen. Nan komt me tegemoet gelopen, met vochtige ogen en wijdopen armen: "O schat, mag ik je zoenen?"
Nan toont me het voorraadhok. Ik schrik dat er maar zo weinig producten in de schappen staan, en vraag of ik er een foto van mag maken. En of Nan ook op de foto wil? Ze kijkt me aan of ze vuur ziet branden: "Nee nee joh, ik blijf het liefst achter de schermen!" Met een kopje koffie in de huiskamer en een hond op schoot kan ik haar even later bevragen over het voedselinitiatief. Zij blijkt maar al te goed te weten hoe het is om geen eten en drinken in huis te hebben, en door instanties van het kastje naar de muur gestuurd te worden. Gelukkig kwamen zij en haar man uiteindelijk in aanmerking voor pakketten van de Voedselbank. Inmiddels hebben ze het nog steeds niet breed, maar redden kunnen ze zich wel. Maar die bittere ervaring van toen is wat haar nu drijft om anderen te helpen. Ook heeft ze hierdoor de voelsprieten ontwikkeld om nood te herkennen. Als een bepaald lid veel op aangeboden producten reageert, bij haar en in andere groepen, gaat er meteen een lichtje branden en doet ze navraag of alles wel goed gaat. Vaak komt vervolgens het logistieke netwerk op gang en volgt er een voedselpakket om de ergste nood te ledigen.
Het is zo overduidelijk dat de boodschappen goed terecht gaan komen. Ik wilde graag anoniem blijven, maar merk aan Nan dat ze het jammer vindt dat alle donateurs daar steeds voor kiezen: "Ik zou het zo graag van de daken willen schreeuwen!" "Okee, noem me dan maar 'de Verdubbeldame'," besluit ik, "Maar ik wil voorkomen dat alle leden het gevoel hebben dat ze me moeten bedanken ofzo, daar zou ik me ongemakkelijk bij voelen." Ik wens jullie heel veel succes, Nan, Bren, Tina en Marielle. Jullie zijn -om in jullie eigen jargon te blijven- topwijffies!
Het is zo overduidelijk dat de boodschappen goed terecht gaan komen. Ik wilde graag anoniem blijven, maar merk aan Nan dat ze het jammer vindt dat alle donateurs daar steeds voor kiezen: "Ik zou het zo graag van de daken willen schreeuwen!" "Okee, noem me dan maar 'de Verdubbeldame'," besluit ik, "Maar ik wil voorkomen dat alle leden het gevoel hebben dat ze me moeten bedanken ofzo, daar zou ik me ongemakkelijk bij voelen." Ik wens jullie heel veel succes, Nan, Bren, Tina en Marielle. Jullie zijn -om in jullie eigen jargon te blijven- topwijffies!
Dag 30 van Inenomdekas
De laatste dag, we maken de maand vol. Vanochtend was ik met manlief in de stad. We wilden een warenhuis in gaan toen we zagen dat er een mevrouw in een electrische rolstoel naar de uitgang toe reed. Manlief en ik hielden allebei een deur voor haar open zodat ze zo door kon rijden. Ze bedankte ons hartelijk.
Vanmiddag gingen we naar een mevrouw met het syndroom van Down. Een paar keer paar maand doe ik wat gezelligs met haar. Vandaag gingen we bij haar in de woongroep thee drinken en naar de supermarkt. Boodschappen doen vindt ze heel gezellig Ze gaf mij een kadobon en een bos bloemen. Ze zei dat het van Sinterklaas was maar er zat een kaart bij van haar ouders om te bedanken voor het vrijwilligerswerk. De bloemen waren erg mooi maar wij hebben poezen thuis die de bloemen uit de vaas halen en de vaas omgooien. Toen we naar huis fietsten kwamen we langs het huis van een oud echtpaar die ik ken van mijn werk in het gezondheidscentrum. Ik belde aan en gaf hen de bloemen. Ze waren verrast en heel blij.
Vanmiddag gingen we naar een mevrouw met het syndroom van Down. Een paar keer paar maand doe ik wat gezelligs met haar. Vandaag gingen we bij haar in de woongroep thee drinken en naar de supermarkt. Boodschappen doen vindt ze heel gezellig Ze gaf mij een kadobon en een bos bloemen. Ze zei dat het van Sinterklaas was maar er zat een kaart bij van haar ouders om te bedanken voor het vrijwilligerswerk. De bloemen waren erg mooi maar wij hebben poezen thuis die de bloemen uit de vaas halen en de vaas omgooien. Toen we naar huis fietsten kwamen we langs het huis van een oud echtpaar die ik ken van mijn werk in het gezondheidscentrum. Ik belde aan en gaf hen de bloemen. Ze waren verrast en heel blij.
Dag 29 van Inenomdekas
In ons kast staan glazen in alle soorten en maten. Ik besloot om een aantal weg te doen. Ik haalde 9 reclame-bierglazen uit de kast en zette ze op de weggeefpagina op facebook. Binnen no-time waren ze weg.
Ik gaf mijn collega's een complimentje en maakte een afspraak met een collega om iets leuks te gaan doen samen.
Ik gaf mijn collega's een complimentje en maakte een afspraak met een collega om iets leuks te gaan doen samen.
Dank jullie wel! by Mirjam Down Under
Dit was het einde, dit doet de deur dicht.. Hier zijn geen woorden voor, tralalala...
Lieve allemaal, heel erg bedankt voor de afgelopen maand. Wat heb ik genoten van jullie weggeefacties, wat was het gaaf! Leuk om te doen, leuk om bij iedereen mee te lezen. Ik had van te voren niet gedacht dat het zo goed zo voelen.
Wat ik hierdoor ontvangen heb? Nou, de lotto heb ik niet gewonnen (misschien wel zo handig om mee te doen, hè?) en ik heb ook geen 'life changing experiences' ervaren. Dat was mijn insteek ook niet, dus dat scheelt. :) Hoewel een boekencontract welkom zou zijn!
Door mijn weggeefacties heb ik mensen blij gemaakt, heb ik een bijdrage geleverd aan diverse goede doelen en ik ben ook best een beetje uit m'n comfortzone gekomen. Normaal verzin ik van alles om te geven, maar door te druk / moe etc komt het er vaak niet van. Deze maand wel en dat voelt goed. Ik meen ook vaak dat ik geen puf heb om belangstelling te tonen, onzin natuurlijk, een glimlach of een compliment is zo gegeven. Dat heeft deze maand wel bewezen. Sterker nog, het levert juist energie op.
Nu stoppen? Nee, natuurlijk niet! We gaan vrolijk door. Want er valt nog genoeg te geven, als is het 'maar' die glimlach of die oprechte vraag hoe het gaat. Doen jullie mee? Ja toch?
En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet....
Lieve allemaal, heel erg bedankt voor de afgelopen maand. Wat heb ik genoten van jullie weggeefacties, wat was het gaaf! Leuk om te doen, leuk om bij iedereen mee te lezen. Ik had van te voren niet gedacht dat het zo goed zo voelen.
Wat ik hierdoor ontvangen heb? Nou, de lotto heb ik niet gewonnen (misschien wel zo handig om mee te doen, hè?) en ik heb ook geen 'life changing experiences' ervaren. Dat was mijn insteek ook niet, dus dat scheelt. :) Hoewel een boekencontract welkom zou zijn!
Door mijn weggeefacties heb ik mensen blij gemaakt, heb ik een bijdrage geleverd aan diverse goede doelen en ik ben ook best een beetje uit m'n comfortzone gekomen. Normaal verzin ik van alles om te geven, maar door te druk / moe etc komt het er vaak niet van. Deze maand wel en dat voelt goed. Ik meen ook vaak dat ik geen puf heb om belangstelling te tonen, onzin natuurlijk, een glimlach of een compliment is zo gegeven. Dat heeft deze maand wel bewezen. Sterker nog, het levert juist energie op.
Nu stoppen? Nee, natuurlijk niet! We gaan vrolijk door. Want er valt nog genoeg te geven, als is het 'maar' die glimlach of die oprechte vraag hoe het gaat. Doen jullie mee? Ja toch?
En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet....
Ja! Geef!
Jawel, ik heb best veel gegeven deze maand. Hoewel ik dat hier helaas niet vaak heb verteld. Er waren omstandigheden waardoor het er niet van kwam, een verslagje schrijven. Helaas...
Maar omdat de maand bijna op zijn eindje is, wil ik toch nog even een schrijfseltje hier achter laten. Geven dus... ja...
Ik blijf het lastig vinden te vertellen wat er allemaal naar anderen ging. Kan er niets aan doen. Maar geloof je me als ik zeg dat ik me er niet schuldig aan gemaakt heb een dagje niet te geven? Eerlijk gezegd gaat dat eigenlijk vanzelf.
Van het delen van lekkere baksels, het groeten van andere mensen, het voor laten gaan in de winkel tot het wat grotere geven. Ik vind het leuk. Dus eigenlijk heb ik voor deze acties geen extra zetje in de rug nodig.
Eigenlijk had het misschien wel groter gemoeten, realiseer ik me nu. Zo groot dat het de moeite waard is om erover te schrijven. Maar helaas, dat was het in mijn ogen niet. Ik zit niet zo in elkaar ben ik bang. Ben meer van het kleine. Misschien omdat dat binnen mijn comfort-zone valt, geen idee...
En toch vond ik deze site een heel goed initiatief. Want natuurlijk is het heel belangrijk dat men een ander wat gunt. Zeker in deze tijden! En ook het feit dat het als inspiratie kan dienen voor anderen is iets wat we ook niet moeten vergeten. Dus zullen we iets afspreken?
We gaan gewoon door! Geefmaand of niet, het moet een gewoonte worden. IK ben ervan overtuigd dat de wereld er beter uit gaat zien als we dit doen. En niet alleen voor de ontvanger, ook voor de gever! Want weet je wel hoe een goed gevoel het geeft als je een blij gezicht ziet door jou toedoen? Geef!!
Maar omdat de maand bijna op zijn eindje is, wil ik toch nog even een schrijfseltje hier achter laten. Geven dus... ja...
Ik blijf het lastig vinden te vertellen wat er allemaal naar anderen ging. Kan er niets aan doen. Maar geloof je me als ik zeg dat ik me er niet schuldig aan gemaakt heb een dagje niet te geven? Eerlijk gezegd gaat dat eigenlijk vanzelf.
Van het delen van lekkere baksels, het groeten van andere mensen, het voor laten gaan in de winkel tot het wat grotere geven. Ik vind het leuk. Dus eigenlijk heb ik voor deze acties geen extra zetje in de rug nodig.
Eigenlijk had het misschien wel groter gemoeten, realiseer ik me nu. Zo groot dat het de moeite waard is om erover te schrijven. Maar helaas, dat was het in mijn ogen niet. Ik zit niet zo in elkaar ben ik bang. Ben meer van het kleine. Misschien omdat dat binnen mijn comfort-zone valt, geen idee...
En toch vond ik deze site een heel goed initiatief. Want natuurlijk is het heel belangrijk dat men een ander wat gunt. Zeker in deze tijden! En ook het feit dat het als inspiratie kan dienen voor anderen is iets wat we ook niet moeten vergeten. Dus zullen we iets afspreken?
We gaan gewoon door! Geefmaand of niet, het moet een gewoonte worden. IK ben ervan overtuigd dat de wereld er beter uit gaat zien als we dit doen. En niet alleen voor de ontvanger, ook voor de gever! Want weet je wel hoe een goed gevoel het geeft als je een blij gezicht ziet door jou toedoen? Geef!!
Dag 29: Grande Finale?
Bijdrage van: Firma Fluitekruid
Dag 29! Officieel de laatste dag van het '29 gifts'- ritueel. Echt een dag om flink uit te pakken, zou je zeggen. Maar helaas werd ik uitgerekend vandaag nogal moe en chagrijnig wakker, want ik had ontzettend slecht geslapen. Door mijn gewoel en gedraai had ook meneer Fluitekruid slecht geslapen, dus ik deed extra mijn best om vriendelijk te blijven. Ik heb zelfs koffie en een boterham met jam voor hem klaargemaakt; een staaltje zelfoverstijging van heb ik jou daar!
Ook dacht ik er aan om mijn collega een sms-je te sturen en haar sterkte te wensen met de operatie die ze twee uur later zou ondergaan (ze moest aan haar amandelen geopereerd worden, en ze zag er verschrikkelijk tegenop). Het zijn misschien geen indrukwekkende geschenken, maar als je brak bent moet je er toch best een klein beetje moeite voor doen. Verder dan dit soort kleine geefacties kwam het vandaag niet.
Ik stond er vanmorgen alleen voor op het lescentrum, maar na twee broodbaklessen kwamen collega's van de kinderboerderij me helpen, waardoor ik snel klaar was met het opruimen van alle meel- en deegtroep. Echt superlief van ze! Ze hielpen ook nog met het voeren van de dieren in het andere leslokaal.
's Middags liep ik door een drukke winkelstraat. Een Zwarte Piet collecteerde voor Stichting BeSt, dus ik deed een donatie.
Het begon hard te waaien, en er kletterde een fiets om. Alle winkelende mensen liepen met een grote boog om de fiets heen; het was tenslotte hun fiets niet, en op de helft van de stoep was nog loopruimte.
Zoiets kan ik nu uiteraard niet meer laten passeren, ik heb hem weer overeind gezet, op zo'n manier dat hij niet zo snel opnieuw kon omwaaien. Een actie van niks, natuurlijk, maar in een stad als Rotterdam best bijzonder.
Na het avondeten haalden meneer F. en ik eerst wat slaap in. Weer helemaal opgefrist onthaalden we de buurman en - vrouw in het huis van meneer F., met bier, wijn en nootjes. Daarna zouden we naar The House Of Swing gaan, een dansfeest in de Schouwburg met muziek uit de jaren 30, 40 en 50.
Terwijl de buuf en ik ons aan het optutten waren, vertelde ze dat er zo meteen nog een vriendin langs zou komen. Ze had namelijk een gegadigde gevonden voor het kaartje dat ik over had (had ik een tijdje geleden gekocht voor een jarige vriendin, maar die was vandaag ziek geworden). Even later belde de vriendin van de buuf aan. Ze kwam er gezellig bij zitten, bedankte me voor het kaartje, en vroeg hoeveel het kostte. Ik snapte uiteraard niet waar ze het over had... Weg, met die portemonnee!
Dat vond ik wel een mooi cadeau ter afsluiting.
Toen heb ik het geven even gelaten voor wat het was, en ben lekker de dansvloer onveilig gaan maken. Het was een geslaagd feest! Iedereen was mooi in stijl gekleed, je kon de Lindy Hop leren dansen en .... je haar laten doen.
Een diva-kapsel en gratis bitterballen waren fijne cadeaus aan mezelf!
En de Geefmaand? Die gaat uiteraard gewoon door. Geefjaar, Geefleven... What the hell, we zijn nou toch al lekker bezig!
Dag 29! Officieel de laatste dag van het '29 gifts'- ritueel. Echt een dag om flink uit te pakken, zou je zeggen. Maar helaas werd ik uitgerekend vandaag nogal moe en chagrijnig wakker, want ik had ontzettend slecht geslapen. Door mijn gewoel en gedraai had ook meneer Fluitekruid slecht geslapen, dus ik deed extra mijn best om vriendelijk te blijven. Ik heb zelfs koffie en een boterham met jam voor hem klaargemaakt; een staaltje zelfoverstijging van heb ik jou daar!
Ook dacht ik er aan om mijn collega een sms-je te sturen en haar sterkte te wensen met de operatie die ze twee uur later zou ondergaan (ze moest aan haar amandelen geopereerd worden, en ze zag er verschrikkelijk tegenop). Het zijn misschien geen indrukwekkende geschenken, maar als je brak bent moet je er toch best een klein beetje moeite voor doen. Verder dan dit soort kleine geefacties kwam het vandaag niet.
Ik stond er vanmorgen alleen voor op het lescentrum, maar na twee broodbaklessen kwamen collega's van de kinderboerderij me helpen, waardoor ik snel klaar was met het opruimen van alle meel- en deegtroep. Echt superlief van ze! Ze hielpen ook nog met het voeren van de dieren in het andere leslokaal.
's Middags liep ik door een drukke winkelstraat. Een Zwarte Piet collecteerde voor Stichting BeSt, dus ik deed een donatie.
Het begon hard te waaien, en er kletterde een fiets om. Alle winkelende mensen liepen met een grote boog om de fiets heen; het was tenslotte hun fiets niet, en op de helft van de stoep was nog loopruimte.
Na het avondeten haalden meneer F. en ik eerst wat slaap in. Weer helemaal opgefrist onthaalden we de buurman en - vrouw in het huis van meneer F., met bier, wijn en nootjes. Daarna zouden we naar The House Of Swing gaan, een dansfeest in de Schouwburg met muziek uit de jaren 30, 40 en 50.
Terwijl de buuf en ik ons aan het optutten waren, vertelde ze dat er zo meteen nog een vriendin langs zou komen. Ze had namelijk een gegadigde gevonden voor het kaartje dat ik over had (had ik een tijdje geleden gekocht voor een jarige vriendin, maar die was vandaag ziek geworden). Even later belde de vriendin van de buuf aan. Ze kwam er gezellig bij zitten, bedankte me voor het kaartje, en vroeg hoeveel het kostte. Ik snapte uiteraard niet waar ze het over had... Weg, met die portemonnee!
Dat vond ik wel een mooi cadeau ter afsluiting.
Toen heb ik het geven even gelaten voor wat het was, en ben lekker de dansvloer onveilig gaan maken. Het was een geslaagd feest! Iedereen was mooi in stijl gekleed, je kon de Lindy Hop leren dansen en .... je haar laten doen.
Een diva-kapsel en gratis bitterballen waren fijne cadeaus aan mezelf!
En de Geefmaand? Die gaat uiteraard gewoon door. Geefjaar, Geefleven... What the hell, we zijn nou toch al lekker bezig!
dag 30 Joke
De give-away van gisteren is gewonnen door Fotootje Vandaag een van de medegevers!
Wil je me je naam en adres laten weten, dan kan ik het boekje opsturen? Mijn mailadres vind je onder het profiel op mijn blog.
De give-away van vandaag is bovenstaand boekje.
Verder heb ik deze 'kaartjes' gemaakt en uitgeprint en die ga ik straks uitknippen en onder diverse ruitenwissers schuiven als laatste geefactie van deze maand.
Het is me deze maand dus toch gelukt om elke dag wat te geven! Ook op dagen dat ik dacht dat het me niet gelukt was bleken achteraf toch geefmomenten geweest te zijn. Ondanks de weinig persoonlijke contacten. De meeste van mijn acties zijn dus anoniem geweest en aan willekeurige onbekende mensen. Ik heb het heel leuk gevonden om jullie geefacties te volgen. Vaak heel origineel en inspirerend. Dank je wel Marije voor het coördineren van deze actie!
Wil je me je naam en adres laten weten, dan kan ik het boekje opsturen? Mijn mailadres vind je onder het profiel op mijn blog.
De give-away van vandaag is bovenstaand boekje.
Verder heb ik deze 'kaartjes' gemaakt en uitgeprint en die ga ik straks uitknippen en onder diverse ruitenwissers schuiven als laatste geefactie van deze maand.
vrijdag 29 november 2013
laatste berichtje
Tja en zo is de geefmaand alweer zo goed als voorbij....maar ik ga proberen zoveel mogelijk verder te
geven (misschien lukt dit wel niet elke dag maar toch)
Ik weet niet meer wat ik in mijn vorige logje schreef maar ik ga proberen te vertellen wat ik nog allemaal
gaf : ik liet mensen voorgaan aan de kassa in de super, gaf een klein flesje wijn aan mijn vader (zo kan hij dit bij zijn eten drinken ...(hij drinkt wel eens graag een glaasje maar zo een grote fles doet hij niet open voor zichzelf alleen) ....stak een kaartje bij iemand in de bus die wat steun kon gebruiken, stuurde wat mailtjes naar mensen....
Bracht iets lekkers mee voor mijn echtgenoot en ging een vroegere buurvrouw bezoeken die onlangs jarig was en heb er mijn tijd voor genomen....ze was blij om eens rustig haar verhaal te doen....
ik nam iemand zijn shift over in het kinderdagverblijf zodat ze met haar kinderen naar de Sint kon....
en vandaag bakte ik 120 wafeltjes voor het goede doel....(moet wel eerlijk vertellen dat ik er niet echt veel
zin in had toen ik begon maar na een tijdje kwam de goeie zin wel terug ;)
Mijn dochter deed me dan weer plezier om vandaag voor ons te koken! leuk!
Ik vond het een hele leuke maand ook al was het op sommige dagen wat moeilijker om iets te vinden om te geven maar dankzij jullie logjes kreeg ik weer nieuwe ideetjes....
Bedankt allemaal voor die fijne maand en tot volgend jaar!
liefs
geven (misschien lukt dit wel niet elke dag maar toch)
Ik weet niet meer wat ik in mijn vorige logje schreef maar ik ga proberen te vertellen wat ik nog allemaal
gaf : ik liet mensen voorgaan aan de kassa in de super, gaf een klein flesje wijn aan mijn vader (zo kan hij dit bij zijn eten drinken ...(hij drinkt wel eens graag een glaasje maar zo een grote fles doet hij niet open voor zichzelf alleen) ....stak een kaartje bij iemand in de bus die wat steun kon gebruiken, stuurde wat mailtjes naar mensen....
Bracht iets lekkers mee voor mijn echtgenoot en ging een vroegere buurvrouw bezoeken die onlangs jarig was en heb er mijn tijd voor genomen....ze was blij om eens rustig haar verhaal te doen....
ik nam iemand zijn shift over in het kinderdagverblijf zodat ze met haar kinderen naar de Sint kon....
en vandaag bakte ik 120 wafeltjes voor het goede doel....(moet wel eerlijk vertellen dat ik er niet echt veel
zin in had toen ik begon maar na een tijdje kwam de goeie zin wel terug ;)
Mijn dochter deed me dan weer plezier om vandaag voor ons te koken! leuk!
Ik vond het een hele leuke maand ook al was het op sommige dagen wat moeilijker om iets te vinden om te geven maar dankzij jullie logjes kreeg ik weer nieuwe ideetjes....
Bedankt allemaal voor die fijne maand en tot volgend jaar!
liefs
Morgen laatste dag!
Aan het einde van deze actie ben ik eigenlijk wel heel benieuwd. Iedereen is een maand lang bezig geweest met geven, maar wat zouden jullie graag ontvangen?
Misschien kunnen we op deze laatste dag voor elkaar nog iets betekenen. Misschien is er onder de deelnemers aan deze blog iemand die precies heeft wat jij graag wil hebben. Een soort 'Durf te vragen' dus.
Ik wacht in spanning ;-)
Misschien kunnen we op deze laatste dag voor elkaar nog iets betekenen. Misschien is er onder de deelnemers aan deze blog iemand die precies heeft wat jij graag wil hebben. Een soort 'Durf te vragen' dus.
Ik wacht in spanning ;-)
Bloemlezing by Mirjam Down Under
En zo was de Geefmaand alweer bijna voorbij... Bijna? Ja, want morgen
plak ik er aan vast. Leuk, toch? Het zal wennen / afkicken zijn om
jullie mooie, ontroerende en grappige geefacties niet meer voorbij te
zien komen. Wat was het leuk om te doen en te delen!
Nog even een bloemlezing van de afgelopen dagen!
Ik heb een schrijver een mailtje gestuurd om hem te laten weten dat ik van zijn boek genoten heb. Een hele grote bijrol was namelijk gereserveerd voor een Franse bulldog, geweldig! Het karakter was zo goed beschreven, ik herkende mijn Miss Anne er helemaal in. En, net als Miss Anne, was het Fransje een tweedehandsje, mooi! Ik bedenk regelmatig dat ik wel eens zo'n mailtje kan sturen, maar ik doe het nooit. Druk, geen tijd, dat soort dingen. Nu wel dus en ik kreeg heel snel een bedankmailtje terug: ze hadden zelf meerdere Fransjes gehad. Ah... Leuk!
Verder heb ik de Hema gevraagd waarom ze wel biologische shirts in het assortiment hebben, maar geen biologisch beddengoed. De Sint heb ik ook geholpen, er waren namelijk twee pakjes bij mij bezorgd en die waren voor mijn twee neefjes. Tja, de goede man wordt ook dagje ouder, he?
Ik heb een hele grote doos Merci aan collega's gegeven. Die had ik zelf ook gekregen, twee zelfs. Voor de eerste had ik al een bestemming (nee, niet mijn maag) en toen kreeg ik er nog een.... Echt heel lief, maar dit ondankbare wicht probeert minder suiker te eten en dat wordt erg lastig met zo'n doos in de voorraadkelder. En aangezien ik de neiging heb alles in een keer / weekend naar binnen te proppen... Een aantal collega's had me echt heel goed geholpen en ze zijn onlangs boventallig verklaard. Een deel van de afdeling zal wel terugkomen, maar het blijft een onzekere tijd. Mooie gelegenheid voor een geefactie!
Een andere collega heb ik een compliment gegeven, wat ik prompt terugkreeg. Dat was ook fijn. Verder ben ik lid geworden van omroep Piep!, je abonnementsgeld wordt aan een goed doel geschonken. Dat goede doel kies je zelf uit. Dat kan nog, trouwens. Weer een andere collega had vandaag zijn laatste dag, hij gaat naar Spanje verhuizen. Van hem had ik ruim vijftig Engelstalige pockets gekregen, zo fijn. Daar ben ik nog wel even zoet mee. Hem heb ik een tweedehands boekje teruggegeven met de titel Spaanse Lessen. Geslaagd! En een andere collega is vader geworden, ook een cadeautje... Zo gaat het niet alleen lekker met de Geefmaand, maar ook met mijn Weg is Weg actie!
Vandaag mocht ik weer naar de tandarts. Onlangs ben ik geswitcht en zoals bij iedereen wel het geval is, werd er bij mij ook van alles geconstateerd wat niet helemaal in de haak was. Zucht. Een paar weken terug zijn er twee vullingen uitgepeuterd en vervangen en vandaag volgde de derde en voorlopig laatste. Al jaren ben ik bang voor de tandarts, ik vind alles eng en vervelend. Maar deze tandarts is fijn! Hij neemt mij en mijn klachten serieus, let goed op, als ik aangeef dat ik iets niet prettig vind, stopt hij. Een compliment waard dus!
Tot morgen allemaal, fijne avond!
Nog even een bloemlezing van de afgelopen dagen!
Ik heb een schrijver een mailtje gestuurd om hem te laten weten dat ik van zijn boek genoten heb. Een hele grote bijrol was namelijk gereserveerd voor een Franse bulldog, geweldig! Het karakter was zo goed beschreven, ik herkende mijn Miss Anne er helemaal in. En, net als Miss Anne, was het Fransje een tweedehandsje, mooi! Ik bedenk regelmatig dat ik wel eens zo'n mailtje kan sturen, maar ik doe het nooit. Druk, geen tijd, dat soort dingen. Nu wel dus en ik kreeg heel snel een bedankmailtje terug: ze hadden zelf meerdere Fransjes gehad. Ah... Leuk!
Verder heb ik de Hema gevraagd waarom ze wel biologische shirts in het assortiment hebben, maar geen biologisch beddengoed. De Sint heb ik ook geholpen, er waren namelijk twee pakjes bij mij bezorgd en die waren voor mijn twee neefjes. Tja, de goede man wordt ook dagje ouder, he?
Ik heb een hele grote doos Merci aan collega's gegeven. Die had ik zelf ook gekregen, twee zelfs. Voor de eerste had ik al een bestemming (nee, niet mijn maag) en toen kreeg ik er nog een.... Echt heel lief, maar dit ondankbare wicht probeert minder suiker te eten en dat wordt erg lastig met zo'n doos in de voorraadkelder. En aangezien ik de neiging heb alles in een keer / weekend naar binnen te proppen... Een aantal collega's had me echt heel goed geholpen en ze zijn onlangs boventallig verklaard. Een deel van de afdeling zal wel terugkomen, maar het blijft een onzekere tijd. Mooie gelegenheid voor een geefactie!
Een andere collega heb ik een compliment gegeven, wat ik prompt terugkreeg. Dat was ook fijn. Verder ben ik lid geworden van omroep Piep!, je abonnementsgeld wordt aan een goed doel geschonken. Dat goede doel kies je zelf uit. Dat kan nog, trouwens. Weer een andere collega had vandaag zijn laatste dag, hij gaat naar Spanje verhuizen. Van hem had ik ruim vijftig Engelstalige pockets gekregen, zo fijn. Daar ben ik nog wel even zoet mee. Hem heb ik een tweedehands boekje teruggegeven met de titel Spaanse Lessen. Geslaagd! En een andere collega is vader geworden, ook een cadeautje... Zo gaat het niet alleen lekker met de Geefmaand, maar ook met mijn Weg is Weg actie!
Vandaag mocht ik weer naar de tandarts. Onlangs ben ik geswitcht en zoals bij iedereen wel het geval is, werd er bij mij ook van alles geconstateerd wat niet helemaal in de haak was. Zucht. Een paar weken terug zijn er twee vullingen uitgepeuterd en vervangen en vandaag volgde de derde en voorlopig laatste. Al jaren ben ik bang voor de tandarts, ik vind alles eng en vervelend. Maar deze tandarts is fijn! Hij neemt mij en mijn klachten serieus, let goed op, als ik aangeef dat ik iets niet prettig vind, stopt hij. Een compliment waard dus!
Tot morgen allemaal, fijne avond!
dag 29 Joke
Sinterklaas kapoentje....
Bijdrage van Margriet
Woensdag
Eindelijk mag ik het vertellen....
Vorige week werd ik gevraagd om een beelden element te zijn bij het afscheid van een oud-collega van me. Meestal bestaat mijn aandeel alleen uit de aanwezigheid bij een afscheidsreceptie, maar deze oud-collega wilde geen receptie. Over een paar maanden een etentje met het team, verder niets.
Zijn collega's wilden hem niet zomaar de deur uit laten lopen en kozen voor een leuke act tijdens de teamvergadering.
Toen ze mijn naam voorbij zagen komen, i.v.m. de decemberzegelactie, dachten ze aan mij en kreeg ik de kans om een droom waar te maken!
Een leuke geefactie?! Eigenlijk een droom die uitkwam. Geweldig om te doen! We hebben vreselijk gelachen. Ondanks mijn (hele) oude bril en splinternieuwe schoenen herkenden de meeste oud-collega's me wel. Mijn stem hè. Alleen de collega in kwestie wist echt niet wie ik was.
Ik leende een pak van een oud-buurvrouw zodat ik die de hele dag kon dragen.
Om er een geefdaad van te maken, ging ik 's middags wat nichtjes en neefjes verrassen met kleine cadeautjes (cadeautjesdoos opgeruimd), ik ging nog langs bij wat gemeenteleden, deelde pepernoten uit in het winkelcentrum en midden op straat aan de kindjes.
Ik genoot van hun gezichtjes (en traantjes), de verraste ouders (die bijna allemaal wisten dat ik het was terwijl ik sommigen van hen niet echt vaak zie/spreek). Behalve dan mijn ouders.... gelachen dat ik heb en flink gestrooid! Bij de anderen pepernoten gegeven, maar bij mijn ouders gestrooid. Ik had mijn bril afgedaan, oude gympen aangedaan, nieuwe schoenen zouden ze herkennen. Mijn moeder zag het toch nog aan mijn gympen, mijn vader zag het niet. Tja, wie verwacht dat?
Ik verraste de buurman van mijn ouders, hij werd 60 jaar. De buurtkinderen van mijn ouders die er nog maar pas wonen even cadeautjes gebracht. En die vader zat te kijken wie ik was, maar die ken mij alleen van 'hallo'..
Echte aanrader dus! Om 19.15 was ik thuis en om 19.55 zat ik gedoucht en wel weer in de auto op weg naar een serieuze bezigheid.
O ja, als je eens gegroet wilt worden door iedereen. Oud en jong, ga als zwarte piet verkleed fietsen. Ongelofelijk opvallend iedereen groette me/zwaaide naar me.
Donderdag
Gister deed ik wat vrijwilligerswerk.
Ik ruimde weer op, diepe zucht. Wat een bende was het thuis. Cadeaupapier, schmink, schoenen, kleding, etc.
's Middags fietste ik een eind naar de slager met de lekkerste bief. Kocht er 2 en nog wat andere lekkernijen die ze me lieten proeven/aanbevolen. 's Avonds bracht ik die met een plantje naar de buurvrouw en haar man. Had natuurlijk niet gehoeven, maar ze zei toch dankjewel. (Ik had gepolst bij haar zuster, dus wist dat ze in de smaak zouden vallen) Eet smakelijk!
Vrijdag
Vandaag breng ik het Pietenpak weer terug met een klein dankjewel erbij.
Woensdag
Eindelijk mag ik het vertellen....
Vorige week werd ik gevraagd om een beelden element te zijn bij het afscheid van een oud-collega van me. Meestal bestaat mijn aandeel alleen uit de aanwezigheid bij een afscheidsreceptie, maar deze oud-collega wilde geen receptie. Over een paar maanden een etentje met het team, verder niets.
Zijn collega's wilden hem niet zomaar de deur uit laten lopen en kozen voor een leuke act tijdens de teamvergadering.
Toen ze mijn naam voorbij zagen komen, i.v.m. de decemberzegelactie, dachten ze aan mij en kreeg ik de kans om een droom waar te maken!
 |
| Sint en de pietermannen |
 |
| Altijd al willen weten hoe ik eruit zie? |
Ik leende een pak van een oud-buurvrouw zodat ik die de hele dag kon dragen.
Om er een geefdaad van te maken, ging ik 's middags wat nichtjes en neefjes verrassen met kleine cadeautjes (cadeautjesdoos opgeruimd), ik ging nog langs bij wat gemeenteleden, deelde pepernoten uit in het winkelcentrum en midden op straat aan de kindjes.
Ik genoot van hun gezichtjes (en traantjes), de verraste ouders (die bijna allemaal wisten dat ik het was terwijl ik sommigen van hen niet echt vaak zie/spreek). Behalve dan mijn ouders.... gelachen dat ik heb en flink gestrooid! Bij de anderen pepernoten gegeven, maar bij mijn ouders gestrooid. Ik had mijn bril afgedaan, oude gympen aangedaan, nieuwe schoenen zouden ze herkennen. Mijn moeder zag het toch nog aan mijn gympen, mijn vader zag het niet. Tja, wie verwacht dat?
Ik verraste de buurman van mijn ouders, hij werd 60 jaar. De buurtkinderen van mijn ouders die er nog maar pas wonen even cadeautjes gebracht. En die vader zat te kijken wie ik was, maar die ken mij alleen van 'hallo'..
Echte aanrader dus! Om 19.15 was ik thuis en om 19.55 zat ik gedoucht en wel weer in de auto op weg naar een serieuze bezigheid.
O ja, als je eens gegroet wilt worden door iedereen. Oud en jong, ga als zwarte piet verkleed fietsen. Ongelofelijk opvallend iedereen groette me/zwaaide naar me.
Donderdag
Gister deed ik wat vrijwilligerswerk.
Ik ruimde weer op, diepe zucht. Wat een bende was het thuis. Cadeaupapier, schmink, schoenen, kleding, etc.
's Middags fietste ik een eind naar de slager met de lekkerste bief. Kocht er 2 en nog wat andere lekkernijen die ze me lieten proeven/aanbevolen. 's Avonds bracht ik die met een plantje naar de buurvrouw en haar man. Had natuurlijk niet gehoeven, maar ze zei toch dankjewel. (Ik had gepolst bij haar zuster, dus wist dat ze in de smaak zouden vallen) Eet smakelijk!
Vrijdag
Vandaag breng ik het Pietenpak weer terug met een klein dankjewel erbij.
donderdag 28 november 2013
Dag 27: De laatste schminksessie... en een vervolg
Bijdrage van: de Verdubbeldame
Via de facebookgroep Weeggeefhoek Rotterdam had ik vier gratis schminksessies verloot. De vierde en laatste keer schminken vond plaats in Schiedam. Leco vierde zijn vijfde verjaardag en had maar liefst 11 vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd voor een middagvullend programma met patatjes, oud-Hollandse spelletjes, een ballonnenclown en een dvd. De kinderen hadden dolle pret, maar ga d'r maar aanstaan als ouders!
Voor mij was het een nieuwe ervaring, zo'n grote kluwen beweeglijke vijfjarigen. Eén voor één werden ze uit het feestgewoel geplukt om op mijn schminkkruk plaats te nemen.
Heerlijk, die vijfjarigen met hun eisen en vragen. Zoals het monster: "Ik wil groen zijn. En blauw. En bruin. Mag ik in de spiegel kijken? Is het al klaar? Heb je al bruin gedaan? Is het nu klaar? Mag ik nu kijken?" Of: "Ik wil een konijn. Roze en zwart. En ik wil glitter. En een regenboog. En bloemen. En ook die andere glitter." Het konijn was dolblij met het bonte resultaat en kwam nog een paar keer terug om in de spiegel te kijken.
Maar ook zeker een uitdaging: vijfjarigen die tijdens het schminken graag onverwacht het hoofd opzij draaiden, om te zien wat de clown uitspookte, en hoe de spelletjes verliepen. Dan kreeg je dus, zoals op deze foto, een monster met rafelige hoorns. Maar ach, alle kinderen waren er evengoed blij mee. Prachtig, die stralende gezichtjes en blije kreetjes op het moment dat ik ze de spiegel voorhield.
De sekserolverdeling was tekenend: de jongens wilden monster, spiderman of een gevaarlijk dier zijn, de meisjes werden prinsesje, poesje of konijn. Alleen de jongste verjaardagsgast, een verkouden en koortsig jongetje, week van de standaard af en wees in mijn voorbeeldenmap een vlindertje aan met veel roze en bling-bling.
Een vervolg...
Leco's moeder gaf me na afloop een doosje heerlijke bonbons, en vroeg me of ik misschien visitekaartjes had om aan de moeders uit te delen. Die had ik niet. Een website ook niet. Zou dat moeten? Een opmerking van Margriet spookte opeens door mijn hoofd: "Kun je gerust geld voor vragen. Vind je dat nog te moeilijk? Dan kun je het eerst voor een goed doel doen," opperde zij toen ze op dit blog mijn schminkfoto's zag.
Wat een goed idee eigenlijk! Lekker schminken en tegelijkertijd geld ophalen voor sympathieke kleine stichtingen die zich inzetten voor kinderen in achterstandssituaties. En huppetee, 's avonds maakte ik meteen maar een facebookpagina voor mijn goededoelenschminkservice die ik 'de Kleuringsdienst' doopte.
Vandaag kreeg ik meteen al mijn eerste aanvraag. Op 13 december gaat de Kleuringsdienst schminken op het verjaardagsfeestje van Yarah. Samen met haar moeder werd het goede doel vastgesteld waaraan een donatie wordt gemaakt: stichting Jarige Job. Deze stichting trakteert kinderen uit arme, bij de Voedselbank aangesloten gezinnen op een leuke verjaardag. De kinderen krijgen een Verjaardagsbox met alles erop en eraan. Zoals versiering, traktaties voor de klas en de leraren, wat lekkers voor de visite en natuurlijk een mooi cadeau. Zo heeft niet alleen Yarah een mooi verjaardagsfeest, maar ook een kind uit een arm gezin. Dat sluit meteen prachtig aan bij de verdubbeldaad die ik deze week bekend ga maken.
Via de facebookgroep Weeggeefhoek Rotterdam had ik vier gratis schminksessies verloot. De vierde en laatste keer schminken vond plaats in Schiedam. Leco vierde zijn vijfde verjaardag en had maar liefst 11 vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd voor een middagvullend programma met patatjes, oud-Hollandse spelletjes, een ballonnenclown en een dvd. De kinderen hadden dolle pret, maar ga d'r maar aanstaan als ouders!
Voor mij was het een nieuwe ervaring, zo'n grote kluwen beweeglijke vijfjarigen. Eén voor één werden ze uit het feestgewoel geplukt om op mijn schminkkruk plaats te nemen.
Heerlijk, die vijfjarigen met hun eisen en vragen. Zoals het monster: "Ik wil groen zijn. En blauw. En bruin. Mag ik in de spiegel kijken? Is het al klaar? Heb je al bruin gedaan? Is het nu klaar? Mag ik nu kijken?" Of: "Ik wil een konijn. Roze en zwart. En ik wil glitter. En een regenboog. En bloemen. En ook die andere glitter." Het konijn was dolblij met het bonte resultaat en kwam nog een paar keer terug om in de spiegel te kijken.
Maar ook zeker een uitdaging: vijfjarigen die tijdens het schminken graag onverwacht het hoofd opzij draaiden, om te zien wat de clown uitspookte, en hoe de spelletjes verliepen. Dan kreeg je dus, zoals op deze foto, een monster met rafelige hoorns. Maar ach, alle kinderen waren er evengoed blij mee. Prachtig, die stralende gezichtjes en blije kreetjes op het moment dat ik ze de spiegel voorhield.
 |
Een vervolg...
Leco's moeder gaf me na afloop een doosje heerlijke bonbons, en vroeg me of ik misschien visitekaartjes had om aan de moeders uit te delen. Die had ik niet. Een website ook niet. Zou dat moeten? Een opmerking van Margriet spookte opeens door mijn hoofd: "Kun je gerust geld voor vragen. Vind je dat nog te moeilijk? Dan kun je het eerst voor een goed doel doen," opperde zij toen ze op dit blog mijn schminkfoto's zag.
Wat een goed idee eigenlijk! Lekker schminken en tegelijkertijd geld ophalen voor sympathieke kleine stichtingen die zich inzetten voor kinderen in achterstandssituaties. En huppetee, 's avonds maakte ik meteen maar een facebookpagina voor mijn goededoelenschminkservice die ik 'de Kleuringsdienst' doopte.
Vandaag kreeg ik meteen al mijn eerste aanvraag. Op 13 december gaat de Kleuringsdienst schminken op het verjaardagsfeestje van Yarah. Samen met haar moeder werd het goede doel vastgesteld waaraan een donatie wordt gemaakt: stichting Jarige Job. Deze stichting trakteert kinderen uit arme, bij de Voedselbank aangesloten gezinnen op een leuke verjaardag. De kinderen krijgen een Verjaardagsbox met alles erop en eraan. Zoals versiering, traktaties voor de klas en de leraren, wat lekkers voor de visite en natuurlijk een mooi cadeau. Zo heeft niet alleen Yarah een mooi verjaardagsfeest, maar ook een kind uit een arm gezin. Dat sluit meteen prachtig aan bij de verdubbeldaad die ik deze week bekend ga maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
