De afgelopen dagen heb ik alvast warm gedraaid voor de November 
Geefmaand. De collega met wie ik een kantoor deel, is een ouderwetse 
boekenfreak. Een e-reader zal daar never ever de deur in komen, mevrouw 
is van het papieren boek. Ik had haar een paar boeken gegeven en daar 
was ze helemaal gelukkig mee. 's Avonds had ze zich helemaal verkneukeld
 en verheugd op het aanstaande leesgenot. De dag daarop kwamen we op de 
november geefmaand. "Maar je loopt voor de muziek uit, je had deze 
boeken pas in november moeten geven!" "Nix ervan, voor geven is het 
nooit te vroeg." Ah.... Kwartje viel!
Verder heb ik 
weer wat magazines weggeven, een paar heule hete pepertjes (had ik zelf 
gekregen, maar ik ben niet zo van het hete en het waren er voor mij te 
veel), nog een boek. Dat boek viel mij ontzettend tegen, het was wat mij
 betreft net een keukenromannetje, maar dan een langere versie. Maar een
 collega was er helemaal happy mee, het was een van de weinige 
exemplaren die ze nog niet had van die schrijfster!
Ook
 heb ik eindelijk een bosje munt meegenomen voor weer een ander 
collegaatje (had ik al maanden geleden beloofd) en een andere collega 
uitgelegd hoe je munt het beste kunt laten groeien. Ha, en dat zonder 
enige groene vinger! Bij weer een andere collega (tja, heb nou eenmaal 
een hoop collega's!) was iemand in de buurt overleden, ik heb naar haar 
kunnen luisteren en advies mogen geven.
En wat ik 
teruggekregen heb? Een hoop enthousiaste en oprechte bedankjes, heel 
leuk! En daar werd ik dan weer erg vrolijk van. O ja, deze enquête heb 
ik ook nog ingevuld. De zoon van een collega doet onderzoek naar 
webshops voor dierenartikelen. Normaal had ik dat aan me voorbij laten 
gaan, veul te druk! Nu heb ik een ieniemieniebijdrage geleverd aan 
iemand's afstudeerscriptie, mooi toch? 
 
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.

 
